Few Eggs and No Oranges - pamiętnik Vere'a Hodgsona z lat 1940-45

Opinie czytelników

Książka jest szczegółowym dziennikiem życia w Londynie podczas II wojny światowej, uchwycającym doświadczenia, obawy i codzienne wyzwania cywilów w obliczu bombardowań i niedoboru zasobów. Czytelnicy uważają ją za wciągającą, dobrze napisaną i emocjonalnie rezonującą, zapewniającą unikalną perspektywę na wydarzenia historyczne.

Wielu czytelników chwali książkę za żywe opisy, emocjonalną głębię i autentyczność. Relacja z pierwszej ręki sprawia, że doświadczenia londyńczyków podczas II wojny światowej wydają się realne i porównywalne. Czytelnicy doceniają wciągający styl pisania Vere'a Hodgsona i obszerne szczegóły dotyczące codziennego życia w wojennym Londynie. Jest to godne pochwały za skuteczne uchwycenie zarówno osobistych, jak i historycznych elementów.

Niektóre recenzje wspominają o fizycznej ciężkości książki, co czyni ją mniej wygodną do czytania w łóżku. Kilku czytelników uważa, że choć jest fascynująca, może nie mieć głębi innych relacji na ten sam temat. Istnieją drobne odniesienia do przypisów, które mogą powodować pewne zamieszanie dla czytelników niezaznajomionych z kontekstem.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Few Eggs and No Oranges - Vere Hodgson's Diary, 1940-45

Zawartość książki:

Vere Hodgson pracowała dla organizacji charytatywnej w Notting Hill Gate podczas II wojny światowej; jako osoba iskrząca i nieugięta, nie zamierzała pozwolić Hitlerowi zmienić swojego życia, ale początek Blitzu to zrobił, dlatego rozpoczęła swoje opublikowane pamiętniki 25 czerwca 1940 roku: „Ostatniej nocy około 1 w nocy mieliśmy pierwszy nalot na Londyn. Mój pokój znajduje się naprzeciwko posterunku policji, więc w pełni słyszałam syreny.

To sprawiło, że wyskoczyłem z łóżka...”. Wojna trwała jeszcze przez pięć lat, ale komentarze Vere na temat jej pracy, przyjaciół, tego, co działo się w Londynie i wiadomości („Wstrzymujemy oddech nad Kretą”, „Ma być nowy system ostrzegania”) sprawiają, że Few Eggs and No Oranges jest niezwykle czytelna. Jest to długa - 600 stron - książka, ale głęboko wciągająca.

The TLS zauważył: „Dzienniki uchwyciły poczucie przeżywania wielkich wydarzeń i nie bycia przez nie przytłoczonym... wykazują niezwykłą - choć powszechną - zdolność do niepoddawania się.

Droga w obliczu okropności i trudności”. „Klasyczna książka, która wciąż tętni życiem i jest pomocna dzisiaj...

rozgrzewający zapis radzenia sobie z wojną przez jedną wyrazistą kobietę” - napisał Tallahassee Democratic Review.