Festivals and the French Revolution
Festiwale i Rewolucja Francuska - temat ten przywołuje wizje bogiń Wolności, dziwnych celebracji Rozumu i dziwnie pretensjonalnego kultu Istoty Najwyższej. Każda historia tego okresu zawiera pewne wzmianki o festiwalach, choć większość historyków zadowala się albo wyśmiewaniem ich jako nieskutecznych, albo ubolewaniem nad nimi jako odrażającymi przykładami sterylnej, oficjalnej kultury. Mona Ozouf pokazuje nam, że były one czymś więcej niż dziwacznymi marginaliami procesu rewolucyjnego. Festiwale oferują krytyczny wgląd w znaczenie Rewolucji Francuskiej; pokazują społeczeństwo w procesie tworzenia się na nowo.
Historycy uznali znaczenie rewolucyjnego festiwalu jako symbolu rewolucji. Różnili się jednak znacznie w swoich interpretacjach znaczenia tego symbolu i uważali festiwale za tak różnorodne, jak rywalizujące ze sobą grupy polityczne, które je wymyśliły i zorganizowały. Przeciwstawiając się tej starszej wizji, Ozouf argumentuje za fundamentalną spójnością i głęboką jednością festiwalu zarówno jako wydarzenia, jak i rejestru odniesienia i postawy. Porównując najbardziej ideologicznie przeciwstawne festiwale (na przykład te Rozumu i Istoty Najwyższej), pokazuje, że wyraźnie mają one wspólny cel, który znajduje wyraz we wspólnym ceremonialnym i symbolicznym słownictwie. Poprzez błyskotliwą dyskusję na temat konstrukcji, porządku i przebiegu festiwalu Ozouf pokazuje, w jaki sposób ciągłość obrazów, alegorii, ceremoniałów i wyraźnych funkcji może być postrzegana jako komentarz rewolucji do samej siebie.
Drugim i ważnym celem tej książki jest pokazanie, że ten system festiwali, często postrzegany jako destrukcyjny, był niezwykle twórczą siłą. Festiwal był zwierciadłem, w którym rewolucja postanowiła się przejrzeć i narzędziem pedagogicznym, za pomocą którego miała nadzieję edukować przyszłe pokolenia, dalekim od porażki, ucieleśniał, uspołeczniał i uświęcał nowy zestaw wartości opartych na rodzinie, narodzie i człowieku - wartości nowoczesnego, świeckiego, liberalnego świata.
