Fenomenologiczne spojrzenie Celibidache'a na muzykę, indywidualne tempo, interpretacja muzyki klasycznej

Opinie czytelników

Książka zapewnia cenny wgląd w fenomenologię muzyki i życie Celibidache'a, mimo że jest słabo przetłumaczona.

⬤ Oferuje rzadkie przemyślenia na temat fenomenologii muzyki
⬤ cenne informacje dla zrozumienia filozofii Celibidache'a
⬤ jeden z niewielu wiarygodnych angielskich dokumentów na ten temat.

Bardzo słabo przetłumaczona, z literówkami i złą gramatyką; może być frustrująca w czytaniu z powodu problemów językowych.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Celibidache's phenomenological view of Music, individual tempo, classical music's interpretation

Zawartość książki:

„Czego nauczyłem się od Furtwanglera? Jednego pomysłu, który otworzył wszystkie drzwi na całe moje życie i na wszystkie moje studia: Kiedy młody Celibidache zapytał go: „Maestro, to przejście w tej symfonii Brucknera - jak szybkie ono jest? Co tam bijesz? „ „Co masz na myśli mówiąc »jak szybko«?” odpowiedział. To zależy od tego, jak to brzmi.

Kiedy brzmi bogato i głęboko, robię to wolniej, kiedy brzmi sucho i krucho, muszę przyspieszyć”. Dostosowuje się do tego, co faktycznie słyszy Zgodnie z rzeczywistym wynikiem, a nie z teorią „92 uderzenia na minutę”.

- Co oznacza „92” w Filharmonii Berlińskiej, a co w Monachium czy Wiedniu? Co za bzdury Każdy koncert, każdy utwór i każda część ma swoje indywidualne tempo, które reprezentuje unikalną sytuację”. Te słowa, które Celi (jak wszyscy nazywali go w Monachium) zwykł powtarzać w niemal każdym wywiadzie, podsumowują wyjątkową i szczególną koncepcję muzyki Celibidache'a, podkreślając znaczenie tak silnej i charyzmatycznej postaci dla rozwoju interpretacji muzyki klasycznej w XX wieku”.