Feministyczna ekokrytyka: Środowisko, kobiety i literatura

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Feminist Ecocriticism: Environment, Women, and Literature

Zawartość książki:

Feministyczna ekokrytyka bada wzajemne oddziaływanie kobiet i natury widziane przez pryzmat teorii i krytyki literackiej, opierając się na spostrzeżeniach z tak różnych dziedzin, jak teoria chaosu i psychoanaliza, jednocześnie badając gatunki od XIX-wiecznej literatury sentymentalnej po współczesne science fiction. Książka bada główne twierdzenie ekofeminizmu - że istnieje związek między degradacją środowiska a podporządkowaniem kobiet - w celu zidentyfikowania i wspierania wyzwoleńczych alternatyw.

Feministyczna ekokrytyka analizuje twórczość tak różnych pisarek, jak Rachel Carson, Barbara Kingsolver, Ursula K. Le Guin i Mary Shelley. Zawierając rozdziały autorstwa porównywalnej liczby kobiet i mężczyzn, książka ta obala pogląd, że ekofeminizm jest istotny i wykorzystywany tylko przez kobiety.

Po odkryciu opresyjnych dychotomii mężczyzna/kobieta i natura/kultura, które leżą u podstaw współczesnych problemów środowiskowych, Feministyczna ekokrytyka skupia się w szczególności na emancypacyjnych strategiach stosowanych przez ekofeministyczne krytyczki literackie jako antidotum, pytając, jak może wyglądać nasze życie, gdy strategie te stają się coraz bardziej skuteczne w przezwyciężaniu opresji. W ten sposób ekofeminizm nie ogranicza się do krytyki literatury, ale pomaga również zidentyfikować i wyartykułować wyzwoleńcze ideały, które można urzeczywistnić w prawdziwym świecie, w procesie przekształcania codziennego życia.

Stanowiąc alternatywę dla surowego indywidualizmu, literatura ekofeministyczna promuje bardziej satysfakcjonujące poczucie współzależności zarówno ze społecznością, jak i ziemią. W procesie badania literatury z perspektywy ekofeministycznej, książka ujawnia strategie emancypacji, które już zaczęły dawać początek bardziej obiecującym narracjom ekologicznym.

Feministyczna ekokrytyka zapewnia nowatorską integrację dwóch ważnych nurtów współczesnej krytyki literackiej, które często nie nawiązywały kontaktu: krytyki feministycznej i ekokrytyki. Otwartość zarówno krytyki feministycznej, jak i ekokrytyki na wiele, nawet niekompatybilnych perspektyw, bez nalegania na jednolite definicje ich dziedzin, dała początek nowej hybrydowej dyscyplinie: feministycznej ekokrytyce.