Fdr: Pierwsze sto dni

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółową i wnikliwą analizę pierwszych stu dni urzędowania Franklina D. Roosevelta, koncentrując się na jego polityce Nowego Ładu i kontekście politycznym tamtych czasów. Chociaż jest chwalona za to, że jest pouczająca i dobrze zbadana, niektórzy recenzenci uważają ją za suchą i akademicką, potencjalnie ograniczając jej odbiorców.

⬤ Oferuje szczegółową i pouczającą analizę pierwszych stu dni FDR.
⬤ Dobrze zbadana i napisana przez uznany autorytet w dziedzinie ery Nowego Ładu.
⬤ Wyraźny wgląd w siły polityczne i kontekst historyczny.
⬤ Zawiera bibliografię do dalszej lektury.
⬤ Odnosi się do współczesnych dyskusji politycznych.

⬤ Niektórzy uważają, że napisana jest w sposób suchy i akademicki, co nie przemawia do zwykłych czytelników historii.
⬤ Opublikowana krótko po innej wysoko cenionej książce na ten temat, która może ją przyćmić.
⬤ Ograniczone zaangażowanie emocjonalne może być przeszkodą dla niektórych czytelników.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fdr: The First Hundred Days

Zawartość książki:

Sto dni, pierwsze piętnaście tygodni urzędowania Franklina Roosevelta, stało się legendą, mitycznym miernikiem, z którym każdy kolejny amerykański prezydent czuł się zobowiązany się zmierzyć. Uznany historyk Anthony J.

Badger przecina dekady upolitycznionej historii, aby zapewnić zwięzłe, wyważone i aktualne przypomnienie, że osiągnięcie Roosevelta było przede wszystkim ćwiczeniem wyjątkowego kunsztu politycznego. Roosevelt wszedł do Białego Domu w 1933 roku w obliczu 25-procentowego bezrobocia, zamykania banków i ogólnokrajowego kryzysu zaufania. Od 9 marca do 16 czerwca FDR uchwalił szesnaście ważnych ustaw, z których wiele dawało prezydentowi nadzwyczajną władzę dyskrecjonalną.

Od legalizacji sprzedaży piwa po zapewnienie ulg hipotecznych milionom Amerykanów, Roosevelt zapoczątkował Nowy Ład, który od tamtej pory konserwatyści starają się cofnąć. Przywracając nieprzewidziane okoliczności, które naznaczyły te fatalne dni, Badger uczłowiecza Roosevelta i sugeruje znacznie bardziej użyteczny miernik dla przyszłych prezydentów: politykę możliwości pod przewodnictwem zasad.