Sztuczne góry są rzeczywistością na całym świecie. Miejsca pochówku bardzo często wykorzystują onieśmielający kształt sztucznych gór.
Palniki kadzideł w starożytnych Chinach przywoływały Pięć Świętych Gór. Góra Parnassus w Grecji stała się ważnym elementem w europejskiej historii ogrodnictwa i symbolem renesansu. W barokowym Rzymie XVII wieku najważniejsi artyści pracowali nad konstrukcjami ogromnych efemerycznych kopców, aby wyrazić mniej lub bardziej skodyfikowane przesłania.
Model sztucznej góry został również wykorzystany podczas rewolucji francuskiej: słynna celebracja Najwyższej Istoty odbyła się na gigantycznej sztucznej górze.
Historia architektury krajobrazu charakteryzuje się budową kopców architektonicznych, często budowanych przy użyciu lokalnego materiału wykopaliskowego. Rewolucja przemysłowa zadziałała jako kolejne źródło powstania antropicznej topografii, tworząc formy, których nie uznajemy już za całkowicie sztuczne.
Architekci znaleźli w formie gór model i gestalt, z którym można się bawić w ironiczny sposób. W sztuce XX wieku góry są wszechobecne, a ich kulminacją jest mistrzowska eksploracja odwróconych, przemieszczonych i odbudowanych gór Roberta Smithsona. Studium porównawcze Michaela Jakoba jest pierwszym, które odnosi się do tego fascynującego zjawiska.
Sztuczne góry są rzeczywistością na całym świecie. Ich obecność wpłynęła na historię urbanistyki, architektury i architektury krajobrazu. Studium Michaela Jakoba jest pierwszym, które porusza ten fascynujący światowy fenomen rozciągający się od starożytności do naszych czasów.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)