Faubourg Marigny w Nowym Orleanie: Historia

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka Scotta Ellisa jest dobrze zbadaną i wciągającą eksploracją dzielnicy Faubourg Marigny w Nowym Orleanie, docenianą za czytelność i głębię informacji. Podczas gdy wielu recenzentów chwali jej informacyjny charakter i znajomość tego obszaru przez autora, pojawiają się również krytyczne uwagi dotyczące nieścisłości historycznych i specyficznej terminologii.

Bardzo czytelna i pouczająca, obszernie zbadana, oferuje szczegółowy kontekst historyczny, wciągający styl pisania, wartościowa zarówno dla zwykłych czytelników, jak i poważnych miłośników historii, pełna przydatnych informacji, stanowi świetny przewodnik po okolicy.

Kilka krytycznych uwag na temat nieścisłości historycznych, zwłaszcza w użytych definicjach, oraz wzmianka o potrzebie większego uznania dla niektórych postaci historycznych; jeden z recenzentów uznał, że podejście autora było rozczarowujące w porównaniu z innymi historykami.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Faubourg Marigny of New Orleans: A History

Zawartość książki:

Opuszczając zatłoczoną, napędzaną przez turystów Dzielnicę Francuską, przekraczając Esplanade Avenue, odwiedzający i mieszkańcy wkraczający do Faubourg Marigny podróżują przez rzędy tętniących życiem, kolorowych domów w stylu greckiego odrodzenia i kreolskim. Przez dziesięciolecia ta oszałamiająca architektura oznaczała wejście do bardziej autentycznego Nowego Orleanu. W pierwszej kompletnej historii tej słynnej dzielnicy, Scott S. Ellis opisuje niezrównaną witalność życia w Marigny, opisuje jej ewolucję architektoniczną i społeczną na przestrzeni dwóch stuleci oraz pokazuje, jak wiele z najbardziej dramatycznych wydarzeń Nowego Orleanu rozwinęło się na tym eklektycznym przedmieściu.

Założona w 1805 roku dzielnica Faubourg Marigny czerpała korzyści z fal uchodźców i imigrantów osiedlających się na jej granicach. Migranci z Saint-Domingue, Niemiec, Irlandii i Włoch, a także duża społeczność kolorowych, wolnych mieszkańców miasta z okresu antebellum, nazywali Marigny domem i przyczyniali się do jego bogatego dziedzictwa. Młoda enklawa, ukształtowana również przez epidemie i wstrząsy polityczne, gościła po wojnie secesyjnej napływ nowo uwolnionych niewolników poszukujących niedrogich mieszkań i poniosła poważne straty po śmiertelnych wybuchach żółtej febry. W XX wieku dzielnica wyrosła na dzielnicę robotniczą kreolizowanych mieszkańców, która ostatecznie ustąpiła miejsca rozwijającej się społeczności gejowskiej, co z kolei doprowadziło do ery "supergentryfikacji" po huraganie Katrina. Teraz, podobnie jak w przypadku wielu historycznych społeczności w sercu rozwijającej się metropolii, napięcia między tradycją a rewitalizacją, nieformalnością a regulacjami, różnorodnością i ograniczonym dostępem kształtują Marigny w coraz bardziej kalejdoskopowy obraz zarówno przeszłości, jak i teraźniejszości.

W równym stopniu pouczająca i zabawna, ta zniuansowana historia wzmacnia wartość kulturową Marigny i znaczenie zachowania tej kuszącej dzielnicy.