Fat Cat Art: Słynne arcydzieła poprawione przez rudego kota z charakterem

Opinie czytelników

Książka łączy klasyczną sztukę z humorystycznymi przedstawieniami rudego kota o imieniu Zarathustra. Recenzenci doceniają oszałamiającą grafikę, przemyślane szczegóły oraz włączenie humoru i osobistych historii, które dodają głębi doznaniom podczas czytania. Opisywana jest jako wspaniała lektura zarówno dla entuzjastów sztuki, jak i miłośników kotów.

⬤ Piękna i szczegółowa grafika, która łączy klasyczną sztukę z humorem.
⬤ Wciągająca historia, która porusza tematy żałoby i towarzystwa.
⬤ Silny urok zarówno dla miłośników kotów, jak i entuzjastów sztuki.
⬤ Wysokiej jakości druk i zdjęcia.
⬤ Doskonała jako prezent; wielu nabywców kupiło kilka egzemplarzy dla przyjaciół.

⬤ Niektórzy użytkownicy uznali tekst za zawiły lub trudny do zrozumienia ze względu na styl narratora.
⬤ Kilku recenzentów otrzymało egzemplarze ze źle przyciętymi stronami, wymagającymi ręcznego rozdzielenia.
⬤ Porównania z innymi podobnymi dziełami doprowadziły do tego, że niektórzy uznali tę książkę za mniej wybitną pod względem umiejętności artystycznych, choć nadal przyjemną.

(na podstawie 164 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fat Cat Art: Famous Masterpieces Improved by a Ginger Cat with Attitude

Zawartość książki:

"To oficjalne. Tą rzeczą, której brakowało klasycznej sztuce, jest pucołowaty leżący kotek".

-- The Huffington Post.

Internetowy mem spotyka się z klasyczną sztuką w genialnym Fat Cat Art Svetlany Petrovej. Obrazy Petrovej, przedstawiające jej dwudziestodwukilogramowego, rudego kota Zarathustrę nałożonego na jedne z największych dzieł sztuki wszechczasów, są sensacją Internetu. Teraz fani będą mieli do dyspozycji kompletną, kolorową kolekcję jej prac, w tym kilka nigdy wcześniej nie widzianych dzieł, którymi będą mogli delektować się sami lub podarować w prezencie innym miłośnikom kotów.

Od konkurowania z seksowną leżącą pozą Wenus (i prawie zrzucenia jej z szezlonga) w Wenus z Urbino Tycjana, po okazywanie całkowitej pogardy, gdy omija wskazujący palec Boga w Stworzeniu Adama Michała Anioła, Zarathustra samodzielnie przepisuje historię sztuki w sposób, w jaki może to zrobić tylko uroczy gruby kot.