Clinical Pharmacokinetics: A Short Introduction
Pierwsza część tej książki umożliwia czytelnikowi zapoznanie się z podstawowymi pojęciami farmakokinetyki (wchłanianie, dystrybucja, metabolizm i wydalanie - ADM E) po podaniu pojedynczej dawki. W tej części zasady te są stosowane w sytuacjach istotnych klinicznie, a mianowicie wielokrotnego lub (pod) przewlekłego podawania.
W codziennej praktyce, oprócz ostrej reakcji na lek, często pożądany jest dłuższy czas działania. Sytuacja ta wymaga zrozumienia zmian w farmakokinetyce leków przy wielokrotnym podawaniu, a schemat dawkowania musi być odpowiednio dostosowany w celu osiągnięcia jednolitych poziomów terapeutycznych przez pożądany okres czasu. 2 Dawkowanie wielokrotne Podstawowe zależności matematyczne mające zastosowanie do kinetyki podawania pojedynczej dawki są również ważne (z niewielkimi modyfikacjami) dla kinetyki dawkowania wielokrotnego.
W terapii dawkami wielokrotnymi ostatecznym celem jest osiągnięcie stałego działania leku lub odpowiedzi przy minimalnych skutkach ubocznych. Jak wspomniano wcześniej, w większości przypadków można to osiągnąć poprzez utrzymanie stężenia leku w osoczu w zakresie terapeutycznym przez wymaganą liczbę godzin lub dni.
Można to uznać za ogólną zasadę, z wyjątkiem azotanów, w których przypadku stężenia w przerwie między dwiema dawkami (zwanej „przerwą między dawkami”) powinny spaść poniżej krytycznego poziomu progowego, tak aby nie rozwinęła się tolerancja. Lek jest zwykle podawany w stałych dawkach w stałych odstępach czasu, tak aby ilość utracona w wyniku eliminacji była zastępowana po każdej dawce.