Famous for Fifteen People: Piosenki Momusa 1982-1995

Opinie czytelników

Książka zapewnia głębokie zanurzenie się w twórczości muzyka Momus (Nick Currie), podkreślając dokładne badania autora i wgląd w teksty i inspiracje stojące za piosenkami. Podczas gdy wielu czytelników docenia towarzyszący charakter książki dla prawdziwych fanów, niektórzy krytykują podejście autora do niektórych treści lirycznych.

Dokładnie zbadane, wnikliwe i inteligentne pisanie. Oferuje chronologiczną analizę i kontekst utworów Momus. Zawiera humorystyczne komentarze i jest uważana za świetnego towarzysza dla fanów. Pozytywny prezent dla obecnych fanów.

Autor wyraża dyskomfort z powodu niektórych nieocenzurowanych tekstów Momusa, które mogą podważać istotę artysty. Niektórzy fani uważają, że takie podejście mija się z celem artystycznej ekspresji Momusa.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Famous for Fifteen People: The Songs of Momus 1982 - 1995

Zawartość książki:

Życie i piosenki piosenkarza i autora tekstów Momusa z czasów jego pracy w Creation Records i nie tylko. Momus - pseudonim sceniczny muzyka Nicholasa Currie - jest jednym z najbardziej płodnych i utalentowanych niezależnych autorów piosenek ostatnich czterdziestu lat.

Jego twórczość jest kontrowersyjna, wpływowa i wysoko ceniona. Od aspirującej gwiazdy indie popu w latach 80-tych do sukcesu na japońskich listach przebojów w latach 90-tych, poprzez wiele eksperymentalnych dzieł do dnia dzisiejszego, był stałym elementem w poszukiwaniu inteligentnego, myślącego popu. Jarvis Cocker poprosił go o wyprodukowanie jego zespołu Pulp, NME pamiętnie przyznało jego albumowi „Hippopotamomus” 0/10, Creation Records porzuciło go, gdy okazał się dla nich zbyt niebezpieczny, a jego bardziej kontrowersyjna twórczość doprowadziła do zdumiewających sporów prawnych.

Jego życie osobiste wiązało się ze skandalem i złamanym sercem, a on sam stracił oko w wyniku infekcji, co zaowocowało jego charakterystyczną opaską na oko. Jego piosenki, w tym „The Hairstyle of the Devil”, „The Guitar Lesson” i „I Want You but I Don't Need You” cieszą się uznaniem i były coverowane przez artystów takich jak Amanda Palmer i Steven Wilson.