Fałszywi prorocy: Fatalna fascynacja brytyjskich przywódców Bliskim Wschodem od Suezu po Syrię

Opinie czytelników

W recenzjach podkreślono, że „Fałszywi prorocy: Fatalna fascynacja brytyjskich przywódców Bliskim Wschodem od Suezu do Syrii” autorstwa profesora Nigela Ashtona jako wnikliwą analizę brytyjskiej polityki zagranicznej wobec Bliskiego Wschodu na przestrzeni kilku dekad. Książka jest chwalona za szczegółową narrację i analizę wydarzeń historycznych i kluczowych postaci, podczas gdy niektóre głosy krytyczne wskazują na dostrzegalną stronniczość w prezentacji autora.

Książka jest chwalona za spójną narrację, która łączy wydarzenia historyczne, obszerną dokumentację w postaci depesz dyplomatycznych i autobiografii oraz prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat motywacji brytyjskich przywódców. Jest uważana za pouczającą dla tych, którzy chcą zrozumieć ewolucję brytyjskiej polityki zagranicznej w kontekście Bliskiego Wschodu.

Niektórzy recenzenci wyrażają obawy dotyczące potencjalnej stronniczości, szczególnie w odniesieniu do przedstawiania niektórych postaci politycznych i ich motywacji. Spojrzenie autora na takie tematy jak „chrześcijański fanatyzm” i „syjonizm” może nie odpowiadać wszystkim czytelnikom.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

False Prophets: British Leaders' Fateful Fascination with the Middle East from Suez to Syria

Zawartość książki:

"Fascynująca" Guardian, "Książka dnia" "Prawdziwie mistrzowska książka... Tour de force, które będzie czytane przez bardzo długi czas".

Peter Hennessy Wybrana przez New Statesman jako niezbędna lektura dla 2022 r. Wielka Brytania ukształtowała współczesny Bliski Wschód poprzez linie, które narysowała na piasku po I wojnie światowej i poprzez mandaty Ligi Narodów nad raczkującymi państwami, które nastąpiły później. Niecałe czterdzieści lat później kryzys sueski zadał śmiertelny cios pozycji Wielkiej Brytanii na Bliskim Wschodzie i jest często przedstawiany jako ostateczny koniec brytyjskiego imperializmu.

Jednak, jak pokazuje ta wnikliwa i wciągająca książka, kolejni premierzy starali się rozszerzyć brytyjskie wpływy na Bliskim Wschodzie, a ich działania często prowadziły do katastrofalnych rezultatów. Podczas gdy Anthony Eden i Tony Blair są dwoma najbardziej znanymi przykładami premierów, których reputacja została zrujnowana przez ich interwencje w regionie, nie byli oni osamotnieni w podejmowaniu znacznego ryzyka w rozmieszczaniu sił brytyjskich na Bliskim Wschodzie.

Istniało niewypowiedziane założenie, że Wielka Brytania może pomóc w rozwiązaniu problemów, nawet jeśli tylko z tego powodu, że brytyjski imperializm stworzył te problemy w pierwszej kolejności. Łącząc te wątki, Nigel Ashton bada powody, dla których brytyjscy przywódcy nie byli w stanie oprzeć się powrotowi do bagna Bliskiego Wschodu, jednocześnie podkreślając błędne przekonania na temat regionu, które pomogły ukształtować ich interwencje, oraz spuściznę historyczną, która podsycała ich dumę i arogancję.

Ostatecznie pokazuje, jak ich lęki i niepewność uczyniły z nich fałszywych proroków, którzy wyczarowali egzystencjalne zagrożenia z piasków Bliskiego Wschodu.