False Positive: Rok błędów, pominięć i politycznej poprawności w New England Journal of Medicine

Opinie czytelników

Książka krytykuje New England Journal of Medicine (NEJM), podkreślając takie kwestie, jak poprawność polityczna, uprzedzenia w badaniach medycznych i znaczenie obiektywnego krytycznego myślenia w literaturze medycznej. Podczas gdy wielu recenzentów chwali styl pisania i spostrzeżenia autora, niektórzy wyrażają obawy dotyczące tonu i braku pewnych fizycznych aspektów książki, takich jak okładka.

Książka jest chwalona za przystępny i wciągający styl pisania, krytyczne spojrzenie na badania medyczne oraz zdolność do kwestionowania ustalonych norm w medycynie. Recenzenci podkreślają jej znaczenie dla profesjonalistów medycznych i krytycznych myślicieli, a także wnikliwą analizę treści i ewoluującej kultury NEJM.

Niektórzy recenzenci zwracają uwagę na ton goryczy w piśmie, który może umniejszać wartość merytoryczną. Pojawia się również krytyka dotycząca braku okładki w niektórych egzemplarzach. Niektórzy czytelnicy uważają, że choć analizy są wartościowe, podejście autora może nie współgrać dobrze z czytelnikami, którzy są zbyt wrażliwi.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

False Positive: A Year of Error, Omission, and Political Correctness in the New England Journal of Medicine

Zawartość książki:

New England Journal of Medicine jest jednym z najważniejszych czasopism medycznych na świecie. Lekarze polegają na wnioskach, które publikuje, a większość z nich nie ma czasu, aby spojrzeć poza abstrakty w celu zbadania metodologii lub zakwestionowania założeń. Wiele z jego oświadczeń jest przekazywanych przez media masowej publiczności, która prawdopodobnie uzna je za autorytatywne. Ale czy to zaufanie jest całkowicie uzasadnione?

Theodore Dalrymple, lekarz na emeryturze, przez cały rok krytycznie przyglądał się czasopismu, zwracając uwagę na wątpliwe przesłanki i to, co pozostało niedopowiedziane. W "False Positive" wykazuje on, że wiele z publikowanych w nim artykułów dochodzi do wniosków, które są nie tylko błędne, ale i ewidentnie błędne. Ujawnia błędy w rozumowaniu i rzucające się w oczy pominięcia, które najwyraźniej nie zostały wykryte przez redaktorów. W niektórych przypadkach istnieją powody, by podejrzewać faktyczną korupcję.

Kiedy Journal zajmuje się kwestiami społecznymi, jego perspektywa jest solidnie politycznie poprawna. Praktycznie żadna debata na tematy społeczne nie pojawia się w wersji drukowanej, a wysoce dyskusyjne punkty widzenia pozostają niekwestionowane. Czasopismo czyta się tak, jakby istniał tylko jeden możliwy punkt widzenia, chociaż amerykańska profesja medyczna (nie mówiąc już o szerokim gronie zagranicznych czytelników) nie może być w pełni zgodna ze stanowiskiem przyjętym na jego łamach. Jest to zatem bardziej megafon niż tablica rezonansowa.

W New England Journal of Medicine rzeczywiście jest wiele rzeczy, które zasługują na pochwałę i podziw. Książka ta powinna jednak zachęcić ogół czytelników do konstruktywnie krytycznego spojrzenia na wiadomości medyczne i ostrożnego podchodzenia do najnowszych doktryn medycznych.