Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Falklands Facts and Fallacies: The Falkland Islands in History and International Law
Falklands Facts and Fallacies jest pionierskim dziełem i istotnym wkładem w zrozumienie historii i statusu prawnego Wysp Falklandzkich. Przedstawia liczne dowody z dokumentów (niektóre nigdy wcześniej nie drukowane) w archiwach w Buenos Aires, La Plata, Montevideo, Londynie, Cambridge, Stanley, Paryżu, Monachium i Waszyngtonie, a także dostarcza faktów, które korygują błędy i zniekształcenia w relacjach wcześniejszych autorów.
Ujawnia przekonujące dowody na to, że Falklandy zostały odkryte przez portugalską ekspedycję najpóźniej około 1518-19 roku, a nie przez Vespucciego czy Magellana.
Wykazuje niezbicie, że umowa angielsko-hiszpańska z 1771 r. nie zawierała zastrzeżenia praw hiszpańskich, że Wielka Brytania nie złożyła tajnej obietnicy porzucenia wysp, a konwencja Nootka Sound z 1790 r. nie ograniczyła praw Wielkiej Brytanii do Falklandów, ale znacznie je rozszerzyła kosztem Hiszpanii.
Po raz pierwszy w historii, fragmenty rozpaczliwych listów z Falklandów napisanych w języku niemieckim w 1824 roku do Louisa Verneta przez jego brata Emilio zostały wydrukowane w tłumaczeniu, ujawniając całkowity chaos nieudanej argentyńskiej wyprawy na wyspy w 1824 roku.
Ta książka ujawnia, jak niewielka była argentyńska osada na wyspach w latach 1826-33. W kwietniu 1829 r. mieszkały tam tylko 52 osoby i następowała ciągła rotacja ludności; wiele osób przebywało tam tylko kilka miesięcy, a populacja osiągnęła maksimum 128 osób tylko na kilka tygodni w połowie 1831 r., po czym spadła do 37 osób na początku 1833 r.
Praca ta obala również fałsz, że Wielka Brytania wydaliła argentyńską populację z Falklandów w 1833 roku. Mit ten był główną bronią propagandową Argentyny od lat 60. w jej próbach podważenia prawa mieszkańców Falklandów do samostanowienia. W rzeczywistości Wielka Brytania zachęcała mieszkańców do pozostania, a tylko garstka z nich opuściła wyspy.
Kluczowym dokumentem wydrukowanym tutaj jest konwencja pokojowa między Argentyną a Wielką Brytanią z 1850 roku. Zgodnie z naleganiami Argentyny, był to kompleksowy traktat pokojowy, który przywrócił „doskonałą przyjaźń” między dwoma krajami. Po raz pierwszy wydrukowano tu krytyczne wymiany zdań między argentyńskimi i brytyjskimi negocjatorami, które pokazują, że Argentyna zrezygnowała z roszczeń do Falklandów i zaakceptowała fakt, że wyspy należą do Wielkiej Brytanii. To, a także wiele późniejszych działań Argentyny opisanych tutaj, definitywnie zakończyło wszelkie argentyńskie tytuły do wysp.
Status prawny Falklandów jest tu analizowany poprzez obszerne odniesienie do dzieł prawniczych, rezolucji ONZ w sprawie dekolonizacji oraz orzeczeń Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, które razem dowodzą niezbicie, że wyspy są terytorium brytyjskim w prawie międzynarodowym, a Falklandczycy, którzy obecnie (2022 r.) żyją w swoim kraju od ponad 180 lat i od dziewięciu pokoleń, są wyjątkowym narodem, który posiada suwerenność terytorialną z pełnym prawem do zewnętrznego samostanowienia.
Książka ta całkowicie obala argumentację przedstawioną przez profesorów Marcelo Kohena i Facundo Rodrígueza w ich pracy Las Malvinas entre el Derecho y la Historia, Buenos Aires2015 (i jej angielskiej wersji: The Malvinas/Falklands Between History and Law), która powtarza wiele nieprawd i zniekształceń, które były prezentowane przez ponad pół wieku przez argentyńskich autorów - i przez argentyńskie rządy w ONZ.
To drugie wydanie zostało gruntownie poprawione i zaktualizowane; w przypadku różnic zastępuje pierwsze wydanie opublikowane w marcu 2020 roku.