Failed Evidence: Dlaczego organy ścigania opierają się nauce

Opinie czytelników

Książka odnosi się do istotnych niedociągnięć w praktykach organów ścigania w zakresie identyfikacji naocznych świadków i nauk sądowych, podkreślając potrzebę reformy i zastosowania zasad naukowych w celu poprawy systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Choć książka przedstawia cenne spostrzeżenia i przekonujące argumenty, niektórzy czytelnicy uznali ją za suchą i powtarzalną, co doprowadziło do mieszanych opinii na temat jej skuteczności.

Książka jest chwalona za wnikliwą analizę, przekonujące przykłady i promowanie reform wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych opartych na naukach behawioralnych. Jest uważana za przydatną do dyskusji w klubach książki i oferuje praktyczne zalecenia mające na celu poprawę praktyk policyjnych i ograniczenie niesłusznych wyroków skazujących. Czytelnicy doceniają łatwy w odbiorze styl i wciągający styl pisania.

Krytycy podkreślali, że druga połowa książki stała się sucha i powtarzalna, co umniejsza jej ogólny wpływ. Niektórzy recenzenci uważali, że autor wykazywał uprzedzenia wobec organów ścigania, podczas gdy inni uważali, że przedstawionym argumentom brakowało głębi lub były protekcjonalne. Twierdzi się, że książka nadmiernie skupia się na ograniczaniu liczby wyroków skazujących, a nie na zwiększaniu skuteczności dochodzeń.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Failed Evidence: Why Law Enforcement Resists Science

Zawartość książki:

Wraz z popularnością seriali kryminalnych, takich jak CSI, skupiających się na kryminalistyce, oraz rosnącą liczbą policji i prokuratorów korzystających na szeroką skalę z DNA, wydaje się, że zaawansowana technologia stała się służebnicą egzekwowania prawa. Jest to jednak mit, twierdzi profesor prawa i znany w całym kraju ekspert ds. profilowania policyjnego David A. Harris. W rzeczywistości większość organów ścigania nie przyjmuje nauki - zamiast tego odrzuca ją, opierając się jej energicznie. Pytanie w sercu tej książki brzmi: dlaczego?

Procedury identyfikacji naocznych świadków wykorzystujące równoczesne składy - pokazujące świadkowi sześć osób razem, jak to tradycyjnie robi policja - powodują znaczną liczbę nieprawidłowych identyfikacji.

Przesłuchania, które zawierają groźby surowych kar i nieprawdy o istnieniu dowodów potwierdzających winę podejrzanego, znacznie zwiększają prawdopodobieństwo, że niewinna osoba przyzna się fałszywie.

Dopasowywanie odcisków palców nie wykorzystuje obliczeń prawdopodobieństwa opartych na zebranych i znormalizowanych danych do generowania wniosków, ale raczej ludzką interpretację i osąd. Egzaminatorzy zazwyczaj twierdzą, że poziom błędu wynosi zero - jest to twierdzenie nie do utrzymania w obliczu publicznie znanych błędów popełnianych przez najlepszych egzaminatorów w USA.

Failed Evidence odkrywa prawdziwe powody, dla których policja i prokuratorzy opierają się zmianom naukowym, i przedstawia konkretny plan wprowadzenia organów ścigania do naukowej teraźniejszości. Napisana w wyrazistym i wciągającym stylu, wolnym od prawniczego i naukowego żargonu, Failed Evidence wyjaśni policji i prokuratorom, przywódcom politycznym i decydentom, a także innym ekspertom i każdemu, kto dba o to, jak organy ścigania wykonują swoją pracę, dokąd powinniśmy się udać. Ponieważ tylko wtedy, gdy zrozumiemy, dlaczego organy ścigania opierają się nauce, będziemy w stanie przełamać ten opór i przekonać policję i prokuratorów, aby polegali na tym, co nauka ma do zaoferowania. Sprawiedliwość nie wymaga niczego innego. Odwiedź blog autora tutaj.