Fabryka strategii: Trzydzieści trzy lekcje o Leninie

Opinie czytelników

Książka przedstawia zawiłą analizę polityki Lenina i państwa radzieckiego, kładąc nacisk na władzę klasy robotniczej i tworzenie organizacji politycznych. Choć wykazuje się głęboką starannością i dostarcza prowokujących do myślenia spostrzeżeń, niektórzy czytelnicy uważają, że mogłaby być bardziej wszechstronna i lepiej zorganizowana z indeksem.

⬤ Prowokująca do myślenia analiza
⬤ głęboka eksploracja skupienia się Lenina na władzy klasy robotniczej
⬤ cenna dla aktywistów i badaczy
⬤ podkreśla teoretyczne różnice między socjalizmem a komunizmem
⬤ staranne wysiłki autora i tłumacza.

⬤ W wersji elektronicznej brakuje indeksu
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że można było zrobić więcej
⬤ oryginalne eseje są nieco przestarzałe.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Factory of Strategy: Thirty-Three Lessons on Lenin

Zawartość książki:

Factory of Strategy to ostatnia z głównych prac politycznych Antonio Negriego, która została przetłumaczona na język angielski. Rygorystyczna i przystępna, jest zarówno systematycznym badaniem rozwoju myśli Lenina, jak i podsumowaniem krytycznej zmiany w teoretycznej trajektorii Negriego.

Lenin jest jedynym prominentnym politykiem ery nowożytnej, który poważnie kwestionuje „usychanie” i „wymieranie” państwa, i podobnie jak Marks, dostrzegł związek między kapitalizmem a nowoczesną suwerennością oraz potrzebę zniszczenia kapitalizmu i rekonfiguracji państwa. Negri powstrzymuje się od przedstawiania Lenina jako okrutnego dyktatora egzekwującego przywłaszczenie bogactwa przez proletariat, ani też nie przedstawia go jako zwykłego narzędzia wojskowego awangardy sprzeciwiającej się ancien regime'owi. Zamiast tego Negri broni zdolności leninizmu do przystosowania się do różnych konfiguracji klasy robotniczej w Rosji, Chinach, Ameryce Łacińskiej i innych krajach.

Argumentuje, że Lenin rozwinął nową figurę polityczną w nowoczesności i poza nią oraz skuteczną organizację zdolną do absorbowania różnych warunków historycznych. Ostatecznie wzywa czytelników do uznania uniwersalnego zastosowania leninizmu w dzisiejszych czasach i jego potencjału do instytucjonalnego - a nie anarchicznego - zdezawuowania scentralizowanej władzy.