Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 24 głosach.
Księgi Ezechiela i Daniela są bogate w obrazy, które są na nowo podejmowane w Nowym Testamencie.
Echa Ezechiela - z jego słowami zagłady i nadziei, wizją nowej świątyni i prorokiem zjadającym zwój - są szczególnie widoczne w Księdze Objawienia. Daniel jest najbardziej godny uwagi w dostarczaniu terminologii i obrazów dla ulubionego samoopisu Jezusa z Nazaretu jako „Syna Człowieczego”, frazy znalezionej również w Ezechiela.
Cztery bestie z Księgi Daniela znajdują swoje odpowiedniki w lwie, wole, człowieku i orle z Księgi Ezechiela i Objawienia. Nic dziwnego, że księgi te, pomimo trudności w ich interpretacji, zawładnęły wyobraźnią wczesnego kościoła. W tym tomie Starożytnych Komentarzy Chrześcijańskich do Pisma Świętego w komentarzu do Księgi Ezechiela cytowanych jest ponad czterdziestu ojców Kościoła, z których niektórzy są tutaj po raz pierwszy przetłumaczeni na język angielski, ale pierwsze miejsce zajmują cztery znaczące zachowane dzieła: homilie Orygenesa i Grzegorza Wielkiego oraz komentarze Jerome'a i Teodoreta z Cyru, łącząc w ten sposób Wschód i Zachód, Północ i Południe.
Podobny zestaw ojców znajduje się w komentarzu do Daniela. Obszerne komentarze pochodzą z dzieł Teodoreta z Cyru, Hipolita, Jerome'a i Isho'dad z Merv, zapewniając bogactwo wglądu.
