Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Domowość ma złą sławę. Kojarzymy ją z zastojem, burżuazyjną akumulacją, banalnością i konserwatywnymi wartościami rodzinnymi.
W książce „Ekstremalna domowość” Susan Fraiman przypomina nam jednak, że prowadzenie domu równie często wiąże się z dyslokacją, brakiem bezpieczeństwa ekonomicznego, twórczą improwizacją i podważaniem pojęcia rodziny. Jej książka łączy pojęcia często postrzegane jako przeciwstawne: wiedzę domową zbieżną z kobiecą męskością, feminizmem i rozwodem; domowe rutyny opracowane w kontekście wiktoriańskiej biedy, dwudziestowiecznej imigracji i bezdomności nowego tysiąclecia. Dalekie od bycia wyłącznie klasą średnią, domowe troski okazują się być tym bardziej naglące i ciągłe, gdy schronienie jest niepewne.
Przeformułowanie Fraimana uwalnia domowość od skojarzeń z konformizmem i sentymentalizmem. Sięgając po różne epoki i gatunki, a także dywersyfikując archiwum domowych przedstawień, Fraiman czyta powieści Elizabeth Gaskell, Sandry Cisneros, Jamaiki Kincaid, Leslie Feinberg i Lois-Ann Yamanaka; klasyczny poradnik dekoratorski Edith Wharton; popularne magazyny kobiece; oraz etnograficzne badania subkultur bezdomnych.
Uznając pracę i know-how potrzebne do stworzenia przestrzeni, którą nazywamy "domem", Extreme Domesticity broni praktyk domowych i docenia ich centralne znaczenie w życiu codziennym. Jednocześnie pozostaje świadoma ciemnej strony domowości.
Ani romans rzemieślniczej gospodyni domowej, ani przeprosiny za konserwatywne pojęcie domu, Extreme Domesticity podkreśla heterogeniczność gospodarstw domowych i bada wielość domowych znaczeń.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)