Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Extended Play” autorstwa Johna Corbetta koncentruje się na free jazzie i muzyce improwizowanej, oferując wnikliwe wywiady z kluczowymi postaciami gatunku i przedstawiając krytyczną analizę jego miejsca w kulturze popularnej. Autor przyjmuje postmodernistyczną perspektywę, badając napięcie między muzyką jako formą sztuki a jej związkami ze strukturami kapitalistycznymi. Chociaż książka jest chwalona za pomysłowe podejście i głębię treści, niektóre recenzje podkreślają, że niektóre wywiady są nieciekawe w porównaniu z innymi.
Zalety:Książka zawiera wspaniałe wywiady z wybitnymi europejskimi i amerykańskimi wolnymi improwizatorami, ukazując głębokie spojrzenie na ten gatunek. Pomysłowy styl pisania Corbetta jest wciągający, a jego poststrukturalistyczna perspektywa dodaje krytyczną warstwę do dyskusji na temat muzyki popularnej. Recenzenci doceniają jego głębię i chęć odkrywania trudnej muzyki, wykorzystując ją jako punkt odniesienia i szeroko ją polecając.
Wady:Niektóre wywiady, szczególnie z dobrze znanymi postaciami, takimi jak John Cage, zostały uznane przez czytelników za nieciekawe. Skupienie się na niektórych artystach, a nie na innych, może prowadzić do wrażenia, że książka nie obejmuje wszystkich obszarów zainteresowania w równym stopniu.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Extended Play: Sounding Off from John Cage to Dr. Funkenstein
Zawartość książki:
W Extended Play jeden z najbardziej innowacyjnych pisarzy muzycznych w kraju przeprowadza szeroko zakrojoną wycieczkę po zewnętrznych granicach współczesnej muzyki.
W ciągu ponad dwudziestu pięciu portretów, wywiadów i esejów John Corbett angażuje artystów z tak odległych krain jak Szwecja, Syberia i Saturn. Ze szczególnym naciskiem na afroamerykańskich i europejskich improwizatorów, książka bada sławnych i mało znanych, od Johna Cage'a i George'a Clintona po Anthony'ego Braxtona i Sun Ra.
Stosując podejście tak różnorodne, jak muzyka, którą celebruje, Corbett oświetla brzmienie i teorię funku i rapu, bluesa i jazzu, współczesnej klasyki, swobodnej improwizacji, rocka i reggae. Wykorzystując krytykę kulturową i teorię tekstu, Corbett porusza szerokie spektrum zagadnień, takich jak status nagranej muzyki w kulturze postmodernistycznej, polityka autocenzury, eksperymenty i alternatywność w przemyśle muzycznym oraz wykorzystanie metafor przestrzeni i szaleństwa w twórczości afroamerykańskich muzyków. Po tych bardziej teoretycznie zorientowanych esejach następuje seria obszernych profili i pogłębionych wywiadów, które oferują kontrastujące i uzupełniające się perspektywy niektórych z najbardziej kreatywnych muzyków na świecie i ich pracy.
Dołączono tu ponad dwadzieścia oryginalnych fotografii, a także skrupulatnie opisaną dyskografię. Rezultatem jest jedna z najbardziej przemyślanych i zabawnych analiz współczesnej muzyki.
