Knowledge Evolution and Societal Transformations: Action Theory to Solve Adaptive Problems
Wiedza to coś więcej niż informacja, ale zamiast tego organizowanie informacji w teorie i praktyki, które pozwalają nam robić rzeczy i osiągać cele. Pierwszy etap tworzenia wiedzy zależał od kreatywnych naukowców i przedsiębiorców, ale drugi etap wymagał laboratoriów badawczych i zespołów. Obecnie współpraca między organizacjami jest niezbędna do rozwiązywania indywidualnych, organizacyjnych, instytucjonalnych i globalnych problemów, przed którymi dziś stoimy.
Jednostki wychowują się obecnie w czterech rodzajach kontekstów społecznych: tradycyjnym, nowoczesnym, postmodernistycznym i anomicznym. Konteksty te wyjaśniają podziały partyjne, a także niezdolność niektórych do odniesienia sukcesu w społeczeństwie. Konteksty postmodernistyczne tworzą jednostki, które są złożone poznawczo, kreatywne, krytyczne, ale mają empatię wobec innych. Przyspieszenie w tworzeniu wiedzy jest spowodowane nie tylko wzrostem liczby postmodernistycznych jednostek, które są kreatywne, ale także innowacjami organizacyjnymi i innowacyjnymi regionami. Struktury organizacyjne, które zniechęcają do radykalnych innowacji, są przeciwstawiane tym, które je ułatwiają. Podobnie, historie trzech innowacyjnych regionów - Doliny Krzemowej, Kistra w Szwecji i Hsinchu na Tajwanie - są zestawione z porażką drogi 128 w pobliżu Bostonu.
Podczas drugiej fali tworzenia wiedzy struktury społeczne były zróżnicowane pionowo. Obecnie, w trzeciej fali, proces różnicowania jest poziomy. W systemie stratyfikacji oznacza to raczej różne klasy kapitalistyczne i logikę pracy niż klasy społeczne z super pensjami, zwiększając w ten sposób nierówności społeczne. W badaniu organizacji przekłada się to na formy misyjne i samozarządzające, w których postmodernistyczne jednostki uzyskują sensowną pracę i proszą o spersonalizowane usługi. W badaniu sieci oznacza to powstanie skoordynowanych sieci systemowych zastępujących łańcuchy dostaw.
Biorąc pod uwagę rosnącą nieefektywność rynków pracy, rynków produktów/usług i rynków publicznych (wybory), jako rozwiązanie proponuje się systemowe skoordynowane sieci. Ponadto potrzebujemy krajowego korpusu osób o specjalnych umiejętnościach w sektorach, w których występują niedobory, które następnie mogą zostać przydzielone do pracy w obszarach znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. Przedszkole, szkoła podstawowa i szkoła średnia muszą zostać wymyślone na nowo, aby ułatwić większą mobilność społeczną. Rolnictwo i przemysł również wymagają radykalnych innowacji. Aby zbudować nowe społeczeństwo obywatelskie, rządy muszą zachęcać do udziału w programach, które pomagają innym.
