Ewolucja Układu Słonecznego

Opinie czytelników

Książka, której współautorami są laureat Nagrody Nobla Hannes Alfven i Gustaf Arrhenius, przedstawia kompleksowe i szczegółowe badanie formacji Układu Słonecznego w oparciu o nowoczesną fizykę plazmy i magnetohydrodynamikę. Składa się z 27 rozdziałów wypełnionych diagramami, równaniami i tabelami ilustrującymi omawiane procesy. Autorzy wprowadzają pojęcia takie jak „hetegonia” i „akrecja niegrawitacyjna”, podkreślając rolę plazmy elektrycznej w układach niebieskich. Pomimo tego, że książka została opublikowana w 1976 roku i zaktualizowana w 2004 roku, wielu czytelników uważa ją za ponadczasowe źródło badań w dziedzinie astrofizyki i fizyki plazmy.

Szczegółowa eksploracja formacji Układu Słonecznego, włączenie nowoczesnej fizyki plazmy, pomocne diagramy i tabele, cenny wkład doświadczonych autorów, istotne koncepcje dla bieżących badań astrofizycznych.

Książka może być uważana za gęstą lub złożoną dla zwykłych czytelników, a niektórzy mogą uznać, że jej data publikacji czyni ją mniej przystępną w kontekście szybko rozwijającej się wiedzy naukowej.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Evolution of the Solar System

Zawartość książki:

Obecna analiza pochodzenia i ewolucji Układu Słonecznego stanowi połączenie dwóch początkowo niezależnych podejść do tego problemu. Jeden z nas (Alfven) rozpoczął od badania procesów fizycznych (1942, 1943a, 1946 podsumowane w monografii w 1954 r.), a drugi (Arrhenius) od eksperymentalnych badań reakcji plazma-ciało stałe oraz od chemicznych i mineralogicznych analiz meteorytów oraz próbek księżycowych i ziemskich.

Połączeni wspólnym przekonaniem, że skomplikowane wydarzenia prowadzące do obecnej struktury Układu Słonecznego można zrozumieć jedynie poprzez zintegrowane podejście chemiczno-fizyczne, w ciągu ostatnich siedmiu lat nawiązaliśmy współpracę na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego (UCSD) w La Jolla. Nasza praca, wraz z pracą wielu kolegów z La Jolla, Sztokholmu i innych miejsc, zaowocowała serią artykułów opisujących ogólne zasady naszego wspólnego podejścia, wyniki eksperymentalne i przybliżenia modeli dla niektórych z najważniejszych procesów. Niniejszy tom jest podsumowaniem naszych wyników, które staraliśmy się przedstawić w takiej formie, aby fizyka była zrozumiała dla chemików, a chemia dla fizyków.

Naszym głównym celem było ustalenie ogólnych ograniczeń dla stosowanych modeli. W związku z tym uniknęliśmy złożonego traktowania matematycznego w przypadkach, w których przybliżenia są wystarczające do wyjaśnienia ogólnego charakteru procesów.