Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje odzwierciedlają różnorodne opinie na temat powieści Justina Taylora „The Gospel of Anarchy”. Podczas gdy wielu chwali umiejętności Taylora w zakresie opowiadania historii, rozwoju postaci i pięknego pisania, inni krytykują zagmatwaną strukturę narracji i brak wiarygodnych postaci. Niektórzy recenzenci uważają, że choć porusza ona interesujące tematy, to ostatecznie wypada płasko lub wydaje się banalna.
Zalety:⬤ Silne umiejętności opowiadania historii i rozwoju postaci.
⬤ Angażująca i wciągająca narracja, która utrzymuje zainteresowanie czytelników.
⬤ Piękny styl pisania, niektórzy porównują go do znanych amerykańskich autorów.
⬤ Unikalna eksploracja zmarginalizowanego segmentu społeczeństwa (hipisi, punki, anarchiści).
⬤ Potencjał dla głębszych tematów dotyczących moralności i odrzucenia społecznego.
Wady:⬤ Zagmatwana struktura narracji z częstymi zmianami punktu widzenia.
⬤ Brak więzi z postaciami, przez co wydają się nierelatywne.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że temat młodych radykałów jest oklepany i powtarzalny.
⬤ Dla niektórych fabuła może wydawać się nierozwiązana lub niesatysfakcjonująca, szczególnie ze względu na niejednoznaczne zakończenie.
⬤ Niektórzy czytelnicy krytykują prozę jako samoświadomą lub wtórną.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Gospel of Anarchy
Zawartość książki:
„Gorączkowy, nieustraszony pisarz.” --Christine Schutt, autorka Wszystkich dusz, finalistka Nagrody Pulitzera 2009.
„Ewangelia anarchii to piękna, poszukująca, a czasem brutalnie zabawna powieść. Justin Taylor pisze z zaciętą precyzją i idealną równowagą.” --Sam Lipsyte, autor książki The Ask.
Po uznanym przez krytyków zbiorze opowiadań Everything Here Is the Best Thing Ever, hipnotyzująca debiutancka powieść Justina Taylora odkrywa ekscentryczności, spostrzeżenia i nieoczekiwaną łaskę znalezioną w pstrokatej ekipie nietuzinkowych anarchistów oraz ich dążenie do osiągnięcia utopii w rozpadającej się komunie na Florydzie. W duchu Chrisa Adriana, Padgetta Powela i Huntera Thompsona, Taylor dostarcza sprytną, mózgową i często nikczemnie humorystyczną wizję rzeczywistości na każdym liściu absurdalnego absurdu Ewangelia anarchii.
