Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka autorstwa Bena Ratliffa bada, jak docenić i poruszać się po zróżnicowanym krajobrazie muzyki w erze cyfrowej. Łączy w sobie osobiste spostrzeżenia z teoretycznymi refleksjami, mając na celu poprawę wrażeń słuchowych czytelnika. Podczas gdy wielu chwali prozę i prowokującą do myślenia treść, niektórzy uważają ją za rozproszoną i zagmatwaną.
Zalety:⬤ Piękna proza i wciągający styl pisania.
⬤ Zachęca do głębszego docenienia i zrozumienia różnorodnych gatunków muzycznych.
⬤ Oferuje praktyczne wskazówki dotyczące poruszania się po przytłaczającym cyfrowym krajobrazie muzycznym.
⬤ Zawiera interesujące zestawienia gatunków muzycznych, które podważają z góry przyjęte wyobrażenia.
⬤ Polecana jako pomocna lektura dla miłośników muzyki i tych, którzy chcą poszerzyć swoje muzyczne horyzonty.
Wady:⬤ Niektórzy uważają, że tekst jest rozproszony i brakuje mu spójności.
⬤ Kilku recenzentów oczekiwało bardziej praktycznych wskazówek dotyczących nawigacji muzycznej, ale zamiast tego znaleźli treści teoretyczne.
⬤ Niektórzy czytelnicy opisują ją jako pretensjonalną lub pełną puchu.
⬤ Mieszane opinie na temat trafności i jasności pomysłów autora.
⬤ Niektórzy uważają, że była to strata pieniędzy z powodu niespełnionych oczekiwań.
(na podstawie 59 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Every Song Ever: Twenty Ways to Listen in an Age of Musical Plenty
Zawartość książki:
Co to znaczy słuchać w erze cyfrowej? Obecnie nowe technologie umożliwiają natychmiastowe i eksperymentalne poruszanie się po muzycznych językach i pokoleniach, od Detroit techno przez jam bandy po operę barokową - lub głębsze zanurzenie się w zestawie smaków, które już mamy. Tak czy inaczej, możemy słuchać niemal wszystkiego w dowolnym momencie. Możliwości tej nowej ery słuchania obalają stare założenia dotyczące tego, co oznacza właściwe docenianie muzyki - bycie "wykształconym" słuchaczem.
W "Every Song Ever" weteran New York Timesa, krytyk muzyczny Ben Ratliff, na nowo wyobraża sobie ideę doceniania muzyki w naszych czasach. Ponieważ znane podziały, takie jak "rock" i "jazz", mają coraz mniejsze znaczenie, a dostępna przeszłość muzyki staje się coraz dłuższa i szersza, słuchacze mogą odłożyć na bok intencje kompozytorów i muzyków i zaangażować się w muzykę na nowo, na własnych warunkach. Ratliff wyodrębnia charakterystyczne cechy muzyczne - takie jak powtarzalność, szybkość i wirtuozeria - i śledzi je w bardzo różnorodnych nagraniach, aby odkryć nieoczekiwane powiązania. Na przykład, gdy słuchamy powolności, możemy wykryć zaskakujące podobieństwa między drone metalem Sunn O))), mixtape'owymi manipulacjami DJ Screw, Sarah Vaughan śpiewającą "Lover Man" i końcowymi utworami Szostakowicza. A jeśli słuchamy w poszukiwaniu bliskości, możemy zauważyć, jak ciasne harmonie bluegrassowych wokali oświetlają wirtuozowską synchronizację kwartetu Johna Coltrane'a. Ratliff poszukuje również "idealnego momentu"; rozważa, co to znaczy słyszeć emocje, próbkując złożony smutek, który napędza muzykę Nicka Drake'a i Slayera; i bada znaczenie pewnych powszechnych zachowań, takich jak impuls do udokumentowania i posiadania całej historii występów Grateful Dead.
Obejmując dźwięki pięciu kontynentów i kilku stuleci, książka Ratliffa jest kunsztownym dziełem krytyki i lekcją otwartości umysłu. Jest to ostateczny przewodnik terenowy po naszym radykalnie zmienionym środowisku muzycznym.
