Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest hołdem dla znaczącego wkładu Erica Shiptona we wczesną eksplorację Everestu, prezentując jego wyprawy i misje rekonesansowe, które utorowały drogę przyszłym wspinaczom. Jest szczególnie chwalony za rzucenie światła na momenty w historii wspinaczki, zwłaszcza rekonesans z 1951 roku, który przygotował grunt pod udany szczyt z 1953 roku.
Zalety:⬤ Oferuje cenny wgląd we wczesną eksplorację Everestu i wkład Erica Shiptona.
⬤ Zawiera historyczne dokumenty i perspektywy, które wzbogacają współczesne rozumienie historii wspinaczki.
⬤ Wciągająca i pouczająca, szczególnie dla fanów Jima Perrina i osób zainteresowanych eksploracją gór.
⬤ Gorąco polecana ze względu na jej związek ze znaczącymi osiągnięciami wspinaczkowymi.
Wady:⬤ Niektóre recenzje wspominają, że książka jest niekompletna lub zawiera brakujące elementy (np. kurtkę).
⬤ Jest krytykowana za to, że jest krótka i nie uzasadnia swojej ceny jako samodzielna książka, ponieważ jest częścią większej pracy.
⬤ Kilku czytelników uznało, że brakuje jej szczegółów w porównaniu do tego, czego oczekiwali.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Everest 1951: The Mount Everest Reconnaissance Expedition 1951
Zawartość książki:
W 1953 roku Edmund Hillary i Tenzing Norgay zdobyli szczyt Mount Everest. Wspinali się od południa, z Nepalu, przez lodowiec Khumbu - trasę po raz pierwszy wytyczoną w 1951 roku przez ekspedycję zwiadowczą kierowaną przez Erica Shiptona. Everest 1951 jest relacją z tej wyprawy.
Była to pierwsza wyprawa, która podeszła pod górę od strony południowej, wytyczyła trasę przez lodospad Khumbu i była to wyprawa, podczas której Hillary po raz pierwszy postawił stopę na Evereście. Everest 1951 to krótka, ale niezwykle ważna lektura dla każdego, kto interesuje się alpinizmem lub Everestem. Wyprawa na Everest w 1951 roku była publicznym punktem kulminacyjnym sławy alpinistycznej Shiptona. Odkryto kluczowe informacje i położono fundamenty pod przyszłe sukcesy. Pomimo tego, krytycy Shiptona uważali, że miał on „brak zaufania”, a tym samym nie pasował do naglącego nastroju tamtego okresu.
Pomimo tego, że brał udział w większej liczbie wypraw na Everest niż jakikolwiek inny żyjący człowiek, został „odsunięty” od kluczowej roli lidera w 1953 roku, przez co przegapił ogromny publiczny rozgłos, jaki otrzymali Hillary, Tenzing Norgay i John Hunt po ich historycznym sukcesie.
