Ocena:
Książka „Eugenika i protestancka reforma społeczna” Dennisa Dursta to przemyślana i wciągająca eksploracja roli eugeniki w myśli chrześcijańskiej oraz jej implikacji dla etyki i reform społecznych. Uwypukla skrzyżowanie wpływów społecznych i predyspozycji genetycznych w kontekście podejmowania decyzji moralnych, służąc zarówno jako opis historyczny, jak i przestroga.
Zalety:⬤ Dogłębna analiza wpływu eugeniki na chrześcijańskie myślenie
⬤ pełne współczucia podejście do postaci historycznych
⬤ dostarcza aktualnych spostrzeżeń na temat relacji między społeczeństwem, psychologią i etyką
⬤ przedstawia rzeczywisty kontekst historyczny w sposób wciągający i prowokujący do myślenia
⬤ zachęca do refleksji nad współczesnymi dylematami etycznymi.
Niektórzy czytelnicy mogą uznać eksplorację niewygodnych decyzji historycznych za niepokojącą; może nie zadowolić tych, którzy szukają tradycyjnych tekstów etycznych.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Eugenics and Protestant Social Reform: Hereditary Science and Religion in America, 1860-1940
Ruch eugeniczny przed II wojną światową wyraził pragnienie wielu reformatorów społecznych, aby promować dobre narodziny i zapobiegać złym narodzinom. Dwa źródła autorytetu kulturowego w tym okresie, nauka i religia, często znajdowały wspólną przyczynę w promowaniu eugeniki.
Retoryka biologii i teologii łączyła się w dziwny sposób poprzez wspólne ramy znane jako teoria degeneracji. Degeneracja, podstawowa koncepcja ruchu eugenicznego, służyła jako kluczowy konceptualny węzeł między teologiczną i naukową refleksją nad dziedzicznością wśród protestanckich intelektualistów i reformatorów społecznych pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku. Elitarne wysiłki na rzecz kontroli społecznej rzekomo niezdolnych przybrały formę eugeniki negatywnej.
Obejmowały one ograniczenia dotyczące zawierania małżeństw, a nawet sterylizację wielu osób, które zostały zidentyfikowane jako posiadające podejrzaną dziedziczność. Spekulacje na temat dziedziczności były wykorzystywane do identyfikowania słabych umysłowo, dziedzicznych przestępców, dziedzicznych alkoholików i mniejszości rasowych jako domniemanych przeszkód dla postępu cywilizacyjnego.
Kilku reformatorów społecznych przeszkolonych w zakresie biologii, antropologii, kryminologii i teologii ostatecznie wyraziło sprzeciw wobec ruchu eugenicznego. Mimo to wiele tysięcy obywateli z marginesu społecznego zostało uznanych za wadliwych i cierpiało z powodu naruszeń praw człowieka w tym burzliwym okresie zmian społecznych.