Etyka w służbie

Opinie czytelników

Książka zawiera cenne spostrzeżenia i styl pisania, który wielu czytelnikom przypadł do gustu. Służy jako pomocne odniesienie do prac akademickich i dyskusji na temat etyki biznesu, z odniesieniem do współczesnych zagadnień. Jednak niektórzy czytelnicy wspomnieli, że nie spełniła ona w pełni ich oczekiwań opartych na tytule.

Angażujący styl pisania, przydatny jako odniesienie do raportów i dokumentów, istotne spostrzeżenia na temat współczesnych zagadnień, bezpośrednia perspektywa Tafta, przyjemne doświadczenie czytelnicze.

Niektórzy czytelnicy uważali, że nie spełniła ona ich oczekiwań opartych na tytule, a co najmniej jedna recenzja w języku hiszpańskim wyrażała rozczarowanie.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ethics in Service

Zawartość książki:

William Howard Taft urodził się w Cincinnati w stanie Ohio w 1857 roku. Ukończył Yale College (obecnie Uniwersytet Yale) w 1878 roku, a następnie Cincinnati Law School w 1880 roku. W 1887 r. został powołany do Sądu Najwyższego Ohio. W 1890 r. został mianowany radcą prawnym Stanów Zjednoczonych, a następnie w 1891 r. zasiadł w Sądzie Apelacyjnym Stanów Zjednoczonych (Szósty Okręg). W 1900 r. prezydent William McKinley mianował Tafta pierwszym cywilnym gubernatorem generalnym Filipin. W 1904 r. prezydent Theodore Roosevelt mianował Tafta sekretarzem wojny, spodziewając się, że Taft obejmie po nim urząd prezydenta. W 1908 r. Taft został wybrany na 27. prezydenta Stanów Zjednoczonych.

Po jednej kadencji Roosevelt powrócił, by rzucić Taftowi wyzwanie w walce o prezydenturę. Woodrow Wilson wygrał wybory, a Taft zyskał hańbę bycia jedynym urzędującym prezydentem, który zajął trzecie miejsce w walce o reelekcję. Po opuszczeniu Białego Domu w 1913 r. Taft został profesorem prawa w Yale Law School, a także został wybrany na prezesa American Bar Association. W latach 1917 i 1918 współprzewodniczył National War Labor Board.

W 1921 roku prezydent Warren Harding spełnił życiowe marzenie Tafta o nominacji do Sądu Najwyższego, mianując Tafta 10. prezesem Sądu Najwyższego (czyniąc Tafta jedyną osobą, która zasiadała w Sądzie i była prezydentem). W pewnym momencie swojej kadencji w Sądzie Taft zauważył: "Czasami nie pamiętam, że kiedykolwiek byłem prezydentem". Taft przeszedł na emeryturę w 1930 roku, na miesiąc przed śmiercią.

W 1914 roku, pomiędzy swoją służbą w wykonawczej i sądowniczej gałęzi rządu USA, Taft wygłosił ten wykład w ramach Page Lecture Series przed starszą klasą Szkoły Naukowej Sheffield Uniwersytetu Yale. Jak mówi Taft w swoim wstępie, "dyskusja na temat etyki i ideałów tego zawodu mieściłaby się w celu fundacji Page", którym było promowanie "etycznej strony życia biznesowego, w tym moralności i etyki służby publicznej".

Taft omawia w nim historię zawodu prawnika, "która pokazuje, że płatna adwokatura jest jedynym praktycznym systemem, a także zasady postępowania, których prawnicy muszą przestrzegać, aby taki system promował sprawiedliwość".