The Ethics of Persuasion: Derrida's Rhetorical Legacies
W książce The Ethics of Persuasion: Derrida's Rhetorical Legacies, Brooke Rollins dowodzi, że niektóre z najsilniejszych i najbardziej utylitarnych przykładów perswazji mają znaczący wymiar etyczny. Wykorzystując prace Jacquesa Derridy, autorka wyciąga ten etyczny imperatyw z szeregu kanonicznych tekstów retorycznych, które tradycyjnie rozumiano jako natarczywe, a nawet podstępne przypadki perswazji.
Jej ponowne rozważenie wysoce zdeterminowanych utworów Gorgiasza, Lizjasza, Izokratesa i Platona zachęca czytelników do odmiennego dziedziczenia tradycji retorycznej i wskazuje na ważne retoryczne wymiary własnej pracy Derridy. Opierając się na (nie)definicji etyki Derridy i jego spiczastych opisach performatywności, Rollins argumentuje, że ten istotny etyczny składnik wielu starożytnych teorii, praktyk i pedagogiki perswazji był niedoceniany przez ponad dwa tysiąclecia.
Poprzez dekonstrukcyjną lekturę niektórych z tych tekstów pokazuje nam, że nie jesteśmy po prostu suwerennymi istotami, które zarówno władają, jak i chronią się przed językowymi technikami rządzenia. Nasze perswazyjne wysiłki są raczej możliwe dzięki etyce - zawsze uprzedniemu spotkaniu z innością, która przerywa samoobecność.