Ethics for Rational Animals: The Moral Psychology at the Basis of Aristotle's Ethics
Ethics for Rational Animals ujawnia nowatorski opis akrazji, praktycznej mądrości i cnoty charakteru poprzez oryginalne i kompleksowe badanie psychologii moralnej leżącej u podstaw etyki Arystotelesa. Argumentuje, że praktyczna mądrość jest przekonującą racjonalną doskonałością, że cnota jest doskonałością słuchania, a ignorancja związana z akrasją jest w rzeczywistości porażką perswazji.
Psychologia moralna Arystotelesa wyłania się z tej rekonstrukcji jako kwalifikowany intelektualizm. Pogląd ten jest intelektualistyczny, ponieważ opisuje praktyczną mądrość jako rodzaj wiedzy, która może rządzić pragnieniem i działaniem, a akrazję jako obejmującą formę ignorancji. Intelektualizm Arystotelesa jest jednak kwalifikowany, ponieważ praktyczna mądrość wykracza poza uchwycenie prawdy o ludzkim dobru, ponieważ musi także być w stanie przekonująco przekazać prawdę nieracjonalnemu poznaniu i pragnieniom.
Poprzez badanie dzieł Arystotelesa na temat etyki, psychologii i biologii, Elena Cagnoli Fiecconi pokazuje, że istnieją niezbadane sposoby, w jakie racjonalne i nieracjonalne poznanie i pragnienie współpracują i wpływają na siebie nawzajem. Obejmują one uwagę, zdolność racjonalnej części duszy do manipulowania nieracjonalną częścią duszy oraz zdolność do wykonywania fantazji w celu spekulacji, kreatywności i badań.
Argumentuje, że pomimo integracji z nieracjonalnym poznaniem i pragnieniem, racjonalne poznanie wartości stara się kontrolować ludzkie zachowanie i motywację. Mówiąc dokładniej, broni ona kluczowej tezy, że uchwycenie prawdy o ludzkim dobru nie wystarcza ludziom do regulowania działań i pragnień. Dlatego praktyczna mądrość nie tylko pojmuje prawdę o ludzkim dobru, ale kontroluje działanie i pragnienie, ponieważ skutecznie przekazuje prawdę nieracjonalnej części duszy.
I odwrotnie, akrazja nie wiąże się jedynie z brakiem epistemicznego dostępu do prawdy o ludzkim dobru, ale z niepowodzeniem w przekonaniu do niej nieracjonalnej części duszy. To studium praktycznej mądrości i akrasji rzuca również światło na cnotę charakteru, która wyłania się jako praktyczna doskonałość, której zadaniem jest słuchanie rozumu.