Ethel Gordon Fenwick: Reformatorka pielęgniarstwa i pierwsza zarejestrowana pielęgniarka

Opinie czytelników

Książka zapewnia fascynujący wgląd w historię pielęgniarstwa, podkreślając znaczący postęp dokonany w czasie i wkład pionierskich postaci, takich jak Ethel Fenwick. Recenzentka, pielęgniarka, docenia kontekst historyczny i historie w niej zawarte. Zauważył jednak pewne problemy z powtarzającymi się informacjami z powodu błędów korektorskich.

Ciekawa perspektywa historyczna, wciągające historie, podkreśla postęp w pielęgniarstwie i ważne postacie, takie jak Ethel Fenwick.

Powtarzające się fakty z powodu braku dokładnej korekty.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ethel Gordon Fenwick: Nursing Reformer and the First Registered Nurse

Zawartość książki:

Ethel Gordon Fenwick, wielka reformatorka pielęgniarstwa, urodziła się przed erą samochodów i zmarła na początku ery odrzutowców. Kiedy zaczynała swoją karierę, pielęgniarstwo było powołaniem, nieuregulowanym, z niebezpieczną różnorodnością standardów i nieefektywnością.

Utalentowana pielęgniarka Ethel pracowała u boku wielkich ówczesnych lekarzy i w wieku 24 lat została najmłodszą matroną szpitala St Bartholomew's w Londynie, gdzie wprowadziła wiele ulepszeń. W tamtych czasach każdy mógł zostać pielęgniarką, niezależnie od umiejętności. Ethel uznała, że dla bezpieczeństwa pacjentów i pielęgniarek musi istnieć akceptowalny standard szkolenia, a dowód kwalifikacji musi znajdować się w profesjonalnym rejestrze.

Ethel była zdeterminowaną kobietą, która często wdawała się w spory. Przez prawie trzydzieści lat walczyła o utworzenie rejestru, aby zapewnić, że pielęgniarki będą wykwalifikowanymi, szanowanymi profesjonalistami.

Jako sufrażystka i dziennikarka podróżowała do Ameryki, gdzie spotkała podobnie myślące koleżanki pielęgniarki. Oprócz pomocy w stworzeniu Międzynarodowej Rady Pielęgniarek i Królewskiego Brytyjskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek, odegrała również kluczową rolę w organizowaniu pielęgniarek i zaopatrzenia podczas wojny grecko-tureckiej, za co została odznaczona kilkoma medalami.

Dzięki jej długiej kampanii na rzecz rejestracji, rok po jej śmierci pielęgniarki były gotowe zająć miejsce obok innych specjalistów, gdy w 1948 r. rozpoczęła się Narodowa Służba Zdrowia.