Estetyka wycofania: Sztuka współczesna i depresja

Opinie czytelników

Książka bada związek między depresją a sztuką poprzez współczesne dzieła, oferując głębokie spostrzeżenia, które niektórzy czytelnicy uznają za wartościowe pomimo gęstego i złożonego języka używanego przez autora.

Treść jest interesująca i wnikliwa, szczególnie w odniesieniu do współczesnych artystów i tematu depresji. Niektórzy czytelnicy uznali ją za pomocną w ich projektach i studiach.

Jakość wydania jest niska, ze słabymi czarno-białymi zdjęciami i niskiej jakości papierem. Język jest niepotrzebnie skomplikowany, przez co książka jest czasami trudna do przeczytania i zrozumienia.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Aesthetics of Disengagement: Contemporary Art and Depression

Zawartość książki:

Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego, ponad połowa światowej populacji będzie w pewnym momencie swojego życia cierpieć na zaburzenia depresyjne. W The Aesthetics of Disengagement Christine Ross pokazuje, jak sztuka współczesna jest potężnym, choć w dużej mierze niedocenianym graczem w artykulacji depresji w kulturze zachodniej, zarówno przyjmując, jak i kwestionując naukowe definicje tego stanu.

Ross bada sposoby, w jakie sztuka współczesna realizuje oderwaną estetykę depresji, eksponując utratę więzi widza i ostatecznie redefiniując funkcję obrazu. Ross analizuje prace Ugo Rondinone, Rosemarie Trockel, Kena Luma, Johna Pilsona, Lizy May Post, Vanessy Beecroft i Douglasa Gordona, określając, w jaki sposób ich sztuka przekazuje subiektywność depresji i zwraca się do widza z depresją, którego pamięć i zdolności percepcyjne są upośledzone.

Czerpiąc zarówno z psychoanalizy, jak i psychiatrii, Ross pokazuje, w jaki sposób ciało sztuki przywłaszcza sobie symptomatyczny język depresji, aby wprowadzić w życie wycofanie - naznaczone wycofaniem, radykalną ochroną siebie przed innymi, sygnałami dystansu, izolacją, zerwaniem komunikacji i niewydolnością percepcyjną. Co najważniejsze, Ross ujawnia, w jaki sposób sztuka przekształca wycofanie w wizualną strategię ujawniania, sposób dotarcia do widza i jak w ten sposób sztuka współczesna przedstawia nowe rozumienie depresji.