Ocena:
Książka „An Aesthetic Occupation” autorstwa Monka otrzymuje mieszane recenzje: jedna z recenzji potępia ją jako słabo napisaną i trudną do zaangażowania, podczas gdy inna chwali jej wnikliwe spojrzenie na konflikt palestyński przez pryzmat architektury.
Zalety:⬤ Oferuje świeże i pouczające spojrzenie na konflikt palestyński
⬤ artykułuje związek między architekturą a historycznymi roszczeniami etnicznymi
⬤ zapewnia krytyczną analizę, która może przyczynić się do zrozumienia złożoności konfliktu.
⬤ Krytykowana za to, że jest słabo napisana, powtarzalna i niepotrzebnie złożona
⬤ nadmiar przypisów utrudnia czytanie
⬤ nie obejmuje odpowiednio tematu architektury i rozmywa kluczowe pojęcia.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
An Aesthetic Occupation: The Immediacy of Architecture and the Palestine Conflict
W książce "Estetyczna okupacja" Daniel Bertrand Monk odkrywa historię niekwestionowanej politycznej bezpośredniości "świętej" architektury w konflikcie między Palestyńczykami a Izraelczykami. Monk łączy przełomowe badania archiwalne z teoretycznymi spostrzeżeniami, aby przyjrzeć się w szczególności epoce Mandatu - okresowi w pierwszej połowie XX wieku, kiedy Wielka Brytania sprawowała suwerenność nad Palestyną. Badając związek między pomnikami a masową przemocą w tym kontekście, Monk dokumentuje palestyńskie, syjonistyczne i brytyjskie próby przedstawienia konkurencyjnych argumentów dotyczących użyteczności architektury w polityce.
Nie ulegając ani poglądowi, że pomniki są autonomicznymi figurami, na które rzutowane jest polityczne znaczenie, ani odwrotnemu twierdzeniu, że w Jerozolimie świątynie są bezpośrednimi przejawami polityki, Monk śledzi wzajemną historię obu tych stanowisk, a także opisuje, w jaki sposób przeciwnicy konfliktu debatowali i teoretyzowali swój własny udział w jego autoprezentacji. Analizując kontrowersje dotyczące autentyczności świętych miejsc, odbudowy Kopuły na Skale i dyskursu oskarżeń po zamieszkach w Buraq (Ściana Płaczu) w 1929 roku, Monk po raz pierwszy ujawnia, że gdy walczący spoglądali na architekturę i odwoływali się do przejrzystości własnej sytuacji historycznej, jednocześnie promowali - i normalizowali - niezdolność konfliktu do rozliczenia się z samym sobą.
To wyważone i wyjątkowe studium spodoba się każdemu, kto interesuje się Izraelem lub syjonizmem, Palestyńczykami, konfliktem na Bliskim Wschodzie, Jerozolimą lub jej zabytkami. Argumenty zawarte w tej książce będą również przydatne dla badaczy architektury, teorii politycznej i religii, a także dla kulturoznawców i krytyków.
