Badanie, przeprowadzone w ramach programu studiów magisterskich, miało na celu zdefiniowanie znaczących odniesień bibliograficznych dotyczących znaczenia historii. Zdecydowaliśmy się na jakościowe podejście do gromadzenia danych w fazie dokumentacji i wywiadów.
Praca zrodziła się z troski o potencjał edukacji szkolnej w zakresie kształtowania poczucia przynależności w odniesieniu do dziedzictwa i pamięci zbiorowej. Naturalną ścieżką dla form edukacji w zakresie dziedzictwa był temat historii. Przeanalizowano pracę IPHAN (Narodowego Instytutu Dziedzictwa Historycznego i Artystycznego) w brazylijskiej edukacji na rzecz dziedzictwa.
Korzystając z serii dokumentów szkolnych, tak zwanych "ram programowych", od lat 70. do dnia dzisiejszego, możliwe było prześledzenie dystansowania się szkoły od przedmiotu historii i pokrewnych nauk humanistycznych.
Wreszcie, w fazie wywiadów, nauczyciele historii i specjaliści z siedmiu szkół w Minas Gerais rozmawiali o swoich trudnościach i możliwościach w nauczaniu dziedzictwa kulturowego i podkreślali interdyscyplinarny charakter wymaganych metod. W ten sposób rola szkoły może również obudzić świadomość kulturową i działanie.