Erozja kalwińskiej ortodoksji: Odejście od prawdy w konfesyjnych kościołach szkockich

Opinie czytelników

Książka Hamiltona analizuje kontrowersje doktrynalne w XIX-wiecznym szkockim prezbiterianizmie, rysując podobieństwa do współczesnych kwestii w kościołach reformowanych w USA. Choć książka zawiera dogłębną analizę i służy jako istotne ostrzeżenie przed doktrynalnym dryfem, może stanowić wyzwanie dla świeckich czytelników ze względu na jej akademicki język i odniesienia.

Książka jest dokładna i pouczająca, zapewniając głęboki wgląd w kluczowe kontrowersje i ich znaczenie dzisiaj. Obszerne notatki Hamiltona są cennym źródłem do dalszych poszukiwań. Podobieństwa do współczesnych kwestii kościelnych dodają głębi i pilności dyskusji.

Świeccy mogą uznać książkę za trudną ze względu na akademicką terminologię i odniesienia nieznane osobom spoza seminarium. Niektórzy czytelnicy uważali, że jest ona nadmiernie ukierunkowana na odbiorców seminaryjnych, co utrudniało jej śledzenie.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Erosion of Calvinist Orthodoxy: Drifting from the Truth in Confessional Scottish Churches

Zawartość książki:

Ta odkrywcza lektura pozwoli ci wyciągnąć wnioski z historii. W jaki sposób silne kościoły konfesyjne, które wydają się robić wszystkie właściwe rzeczy, nieubłaganie oddalają się od prawdy? Z fascynującego studium Iana Hamiltona jasno wynika, że nie dzieje się to w ciągu jednej nocy, ale jest to stopniowa erozja standardów teologicznych i doktrynalnych.

Dziewiętnastowieczna Szkocja była postrzegana jako chrześcijański naród złożony z ludzi chodzących do kościoła. Wśród jej kościołów najsilniejszy był prezbiterianizm, a w ramach prezbiterianizmu istniało kilka dużych denominacji. Przyszłość rysowała się w jasnych barwach, a wielu przywódców i kongregacji kościelnych cechował optymizm. Jednak smutnym faktem jest to, że większość z nich była ślepa na obecność znaków ostrzegawczych, które ostatecznie spowodowały upadek, a nie ciągły wzrost kościoła w Szkocji.

Aby zrozumieć, jak do tego doszło, Ian Hamilton przygląda się zmianom, które zaszły w jednej z tych dużych denominacji prezbiteriańskich - Zjednoczonym Kościele Prezbiteriańskim - i analizuje korzenie, rozwój i konsekwencje tych zmian, w szczególności odejście od doktryn streszczonych w Westminsterskim Wyznaniu Wiary. Jest to zbawienna lekcja, aby zauważyć, że ruchy na rzecz unii kościelnych i wzmożonej ewangelizacji w XIX wieku nie były oznakami duchowego zdrowia; zamiast tego były nieodpowiednimi plastrami, które ukrywały niebezpieczną duchową chorobę. Książka ta zawiera również dyskusję na temat charakteru subskrypcji Konfesji w czasie secesji w 1733 r., kontrowersji dotyczących pojednania w latach 1841-45, kontrowersji dotyczących unii w latach 1863-1873 oraz Aktu Deklaracyjnego Zjednoczonego Kościoła Prezbiteriańskiego z 1879 roku.