Epic Ambitions in Modern Times: From Paradise Lost to the New Millennium
Epic Ambitions in Modern Times dołącza do trwającej krytycznej rozmowy na temat trwałości wyobraźni epickiej. Została napisana z myślą o odbiorcach zaciekawionych spuścizną starożytnych eposów i ewolucją współczesnego eposu od jego starszych pierwowzorów. W dwunastu rozdziałach znajdują się trzy przeplatające się przesłanki, od Raju utraconego w XVII wieku po twórczość czterech powieści feministycznych w XXI wieku. Pierwszym z nich jest to, że impuls epicki, ambicja, by podjąć próbę tego, co wcześniej nie było możliwe, nigdy nie zniknął, nawet po tym, jak narzędzie długiego poematu heroicznego zaczęło wydawać się staromodne lub niepowtarzalne. Milton, daleki od unicestwienia przyszłych eposów, pozostawił swoje odciski palców na pracach swoich następców. Jednym z podtematów książki jest nieuchronnie produktywne życie po życiu Raju utraconego i ciągłe znaczenie Miltona dla trwającej tradycji epickiej. Drugie założenie wynika z pierwszego: epika postmiltonowska jest sposobem obrazowania, który może przybierać wiele form innych niż poemat wielozeszytowy. Impuls do tworzenia epiki nie wygasł; po prostu zszedł do podziemia po Miltonie i pojawił się ponownie w nieoczekiwanych miejscach. Wyobraźnia epicka, tak często zalewana wodą w rozdętych długich poematach, rozkwitła w wielu innych formach i mediach: w powieściach, pisarstwie historycznym, dramacie i operze, filmie i muzyce, malarstwie oraz fantasy i science fiction.
Trzecia przesłanka może wprawić w zakłopotanie tych, którzy pamiętają epikę jedynie jako żmudne tłumaczenia Odysei lub trudne do wymówienia fragmenty Raju utraconego narzucane niechętnym uczniom szkół średnich. Niemniej jednak trzecie założenie jest takie, że epika jest popularnym i populistycznym rodzajem twórczości; nie tylko artyści wciąż aspirują do epiki, ale publiczność wciąż ją uwielbia, a nawet domaga się jej. Najbardziej oczywiste przykłady epiki jako sztuki popularnej pojawiają się w rozdziałach poświęconych filmowi, Tolkienowi i feministycznym przeróbkom starożytnych eposów w XXI wieku. Ale prawie wszystkie dzieła omawiane w tej książce były popularne w swoich czasach. Klarysa i Upadek Cesarstwa Rzymskiego były bestsellerami XVIII wieku; Pierścień Wagnera miał natychmiastową modę za jego życia, a bilety na spektakle pozostają cenione w naszych czasach. 60 obrazów Migration Jacoba Lawrence'a wywołało sensację, gdy zostały wystawione w Nowym Jorku w latach czterdziestych XX wieku, a cała kolekcja została przejęta przez Phillips Collection i Museum of Modern Art. Popularność Tolkiena - autora stulecia, jak ogłosił go Tom Shippey - nie wymaga szerszego omówienia. Anioły w Ameryce Angels in America Kushnera i ostatnie powieści Madeline Miller oparte na Iliadzie i Odysei stały się fenomenami kultury popularnej.
Ta książka bada przyjemności i wyzwania wyobraźni epickiej, trwały urok epickiej twórczości dla artystów i epickich doświadczeń dla publiczności, a także zakres epickich osiągnięć w ciągu ostatnich trzech stuleci. Artyści pracujący w wielu gatunkach i mediach rzucili wyzwanie konwencji i przyjęli nowość, pozostając zakorzenionymi w najstarszych formach literackich. Są to artyści, którzy myśląc i wyobrażając sobie wielkie rzeczy, stworzyli nieoczekiwane kreacje. Przemawiają do czytelników zafascynowanych procesem twórczym, oryginalnością i sposobem jej osiągania, a także tym, co kryje się i unosi ponad często przypadkowym i komercyjnym epitetem "epicki".
