Epaminondas

Opinie czytelników

Książka jest lekką i wciągającą narracją filozoficzną opowiedzianą z perspektywy kota o imieniu Epaminondas, napisaną przez profesora Clóvisa. Oferuje refleksje na temat ludzkiego życia przez koci obiektyw, dzięki czemu złożone idee stają się przystępne. Wielu czytelników uważa ją za przyjemną, humorystyczną i wnikliwą, podczas gdy niektórzy wyrażają rozczarowanie jej powtarzalnością i zakończeniem.

Łatwa i dynamiczna lektura, wciągająca perspektywa kota, głębokie refleksje na temat ludzkiego życia, lekka i zabawna, dobrze przyjęta przez czytelników w każdym wieku, dobrze zapakowana i szybko dostarczona.

Nieco powtarzalne i mylące momenty, rozczarowujące zakończenie dla niektórych czytelników, oczekiwania mogą być zbyt wysokie jak na dzieło profesora Clóvisa.

(na podstawie 134 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Ci ostatni, ludzie, z wyjątkami, również uwielbiają podróżować, poznawać inne miejsca, innych ludzi i ich specyficzne sposoby życia. Dzięki temu nawykowi postrzegają siebie jako przewiewnych, otwartych i jeszcze bardziej kulturalnych.

Być może dlatego do oceny naszego kociego życia stosują kryterium zasięgu terytorialnego zajmowanego przez nasze ciała. I w końcu są przekonani, że spędzanie całego dnia w zamknięciu nie może być tego warte. Można powiedzieć, że nie nauczyły się jeszcze niczego istotnego.

I nigdy się nie nauczą.

Choć niektórzy z nich - nieliczni mędrcy w historii ludzkości na Ziemi - hojnie poświęcili się wyjaśnianiu, cała reszta gatunku zawsze odmawiała zaakceptowania oczywistości: że najcenniejsza rzecz w życiu jest już w każdym z nich. I że sukces tych poszukiwań wymaga przygotowania.

Rygorystycznego ćwiczenia myśli. I skromności. Łatwo zrozumieć, dlaczego nie wychodzą na zewnątrz.

Chodzą, podróżują i dobrze się bawią. W rzeczywistości pozostają w biegu. Nie mogą znieść prawdy, która krzyczy w ich duszach.

Wolą tarzać się w bagnie ignorancji - zabawiani przez cienie fałszu i kłamstw - niż opierać się, w odporności, niepowodzeniom i przeszkodom, które każda ścieżka światła zwykle nakłada na tych, którzy zawsze żyli w cieniu.