Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku znacznie wzrosło zapotrzebowanie na demokratyczną partycypację. Wiele osób zaangażowało się w politykę, ale ich nadzieje na zmianę społeczeństwa na lepsze często zawodziły.
Jak radzili sobie z tym zaangażowani? Jakie były długoterminowe konsekwencje niespełnionych oczekiwań? Niniejsze badanie analizuje emocjonalne przetwarzanie codziennych doświadczeń politycznych w partiach, związkach zawodowych i ruchach społecznych. Analizuje rozczarowanie jako interpretację teraźniejszości, jako marker relacji i jako argument w politycznych bitwach interpretacyjnych.
Pokazuje, że demokratyczna rywalizacja o serca była nie mniej intensywna niż o mózgi. W ten sposób zbiorowe uczucia stają się namacalne jako część historii doświadczenia demokracji w drugiej połowie XX wieku.