The Encyclopaedic Bilingual Cross- Reference Dictionary of the Quran
Ten arabsko-arabsko-angielski słownik Koranu jest pierwszym tego rodzaju słownikiem w historii, ponieważ żaden słownik na świecie nie przyjął mieszania dwóch systemów, a mianowicie tradycyjnego arabskiego systemu korzeniowego i niearabskiego porządku alfabetycznego. Jeśli chodzi o autorytatywne jednojęzyczne arabsko-arabskie słowniki Koranu, nie ma żadnego, który zajmowałby się "gołymi" słowami jako takimi.
Zajmują się raczej alfazem, czyli "wypowiedziami", tj. pochodnymi. Jeśli chodzi o mieszanie tych dwóch systemów, Słownik nie ma rywala nawet wśród czysto lingwistycznych, a raczej jedynego, a mianowicie Al-Wasit.
Jeśli chodzi o inne dwujęzyczne arabsko-angielskie słowniki Koranu, najbardziej znanym jest ten autorstwa orientalisty Penrice'a z 1873 r., który jest małym i stronniczym słownikiem.
Drugim jest ten autorstwa Al-Nadawiego, indyjskiego muzułmańskiego uczonego. Oba słowniki są arabsko-angielskie i nie zawierają "trzeciego dodatkowego języka arabskiego".
Co więcej, żaden z nich nie zawiera odsyłaczy. Ten arabsko-angielski słownik może być zatem bardzo pomocny dla anglojęzycznych czytelników (jak również arabskojęzycznych), którzy nie muszą od teraz, po raz pierwszy w historii arabskiej leksykografii, myśleć o rdzeniu arabskiego słowa, chociaż ten właśnie system korzeni jest ściśle przyjęty w całym słowniku. Najważniejsze dla dokładności znaczenia jest to, że gdy słowo ma więcej niż jedno znaczenie, co jest bardzo powszechne w Świętym Koranie, każde nowe znaczenie jest poparte przynajmniej jednym wersetem Koranu.
Istnieje prawie 2700 wersetów Koranu, prawie 43% wszystkich wersetów Koranu, które dokładnie wspierają znaczenie Koranu. Jest to niezwykłe. Inną wyjątkową cechą jest dołączanie pochodnych do każdego hasła leksykalnego do czterech: proces, który czyni słownik prawdziwym wszechstronnym indeksowanym słownikiem w tym samym czasie.
