Emma Goldman: Rewolucja jako sposób na życie

Opinie czytelników

Książka oferuje fascynujący portret Emmy Goldman, szczegółowo opisując jej życie jako anarchistki i feministki w kontekście historycznym. Wielu recenzentów chwali wciągającą narrację i wgląd w charakter i zmagania Goldman, podczas gdy inni krytykują książkę za zbytnie uproszczenie lub brak głębi.

Wciągająca narracja, pięknie napisana, interesujące spostrzeżenia historyczne, przedstawia odwagę i indywidualność Goldmana, istotne dla współczesnych kwestii, ogólnie fascynująca lektura.

Niektórzy recenzenci uważają, że książka nadmiernie upraszcza życie i ideologię Goldman, nadmiernie ją psychologizuje i brakuje jej istotnego kontekstu historycznego. Krytyka obejmuje również jej kapryśny język i postrzegany brak głębi, przez co wydaje się lekka lub płytka.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Emma Goldman: Revolution as a Way of Life

Zawartość książki:

Tętniący życiem, głęboko ludzki portret kobiety oddanej zaciekłemu protestowi przeciwko tyranii instytucji nad jednostkami, autorstwa słynnej autorki.

Emma Goldman to historia nowoczesnej radykałki, która poważnie traktowała ideę, że wewnętrzne wyzwolenie jest pierwszym zadaniem rewolucji społecznej. Jej polityka od początku do końca opierała się na oporze wobec tego, co utrudniało swobodny rozwój wewnętrznego ja. Prawo do pozostania żywym w swoich zmysłach, do cieszenia się wolnością myśli i słowa, do odrzucenia arbitralnego użycia władzy - były to kluczowe żądania w wielu publicznych ruchach protestacyjnych, które pomogła zorganizować.

Anarchistka par excellence, Goldman jest jedną z niezapomnianych postaci politycznych naszych czasów, nie ze względu na jej dar do teorii, analizy czy nawet strategii, ale dlatego, że jakaś niezwykła siła życiowa w niej płonęła, bez odpoczynku i wytchnienia, w imieniu ludzkiej integralności - i była w stanie sprawić, że tysiące ludzi, którzy przez dziesięciolecia gromadzili się na jej wykładach, czuli się blisko związani z bólem nieodłącznie związanym z nadużywaniem tej integralności. Usłyszeć, jak Emma opisuje, w języku tak magnetycznym, jak i pouczającym, co czuje but na szyi, to doświadczyć mitycznej jakości zorganizowanego ucisku. Gdy kobiety i mężczyźni na widowni jej słuchali, domowa atmosfera ich własnego, małego życia nabierała dramatyzmu, który działał jak katalizator dla dzikiej, włóczęgowskiej nadziei, że nie zawsze musi być tak, jak było. Wszystko, co musisz zrobić, obiecała, to stawić opór. Z czasem sama stała się znanym na całym świecie symbolem ducha oporu wobec władzy instytucjonalnej nad samotną jednostką.

W Emmie Goldman Vivian Gornick kreśli niezwykle intymny i wnikliwy portret kobiety o heroicznych proporcjach, której występ na scenie historii zrobił to, co według Tołstoja powinno zrobić dzieło sztuki: sprawił, że ludzie bardziej pokochali życie.