Emile Durkheim and the Birth of the Gods - Clans, Incest, Totems, Phratries, Hordes, Mana, Taboos, Corroborees, Sodalities, Menstrual Blood, Apes, Ch

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Zawartość książki:

Narodziny bogów poświęcone są wysiłkom Durkheima zmierzającym do zrozumienia podstaw integracji społecznej. W przeciwieństwie do większości badaczy społecznych, zarówno wtedy, jak i teraz, Durkheim doszedł do wniosku, że ludzie są z natury bardziej indywidualistyczni niż kolektywistyczni, że pierwotną jednostką społeczną dla ludzi jest jednostka na poziomie makro ("horda"), a nie rodzina, oraz że spójność społeczna jest łatwo zakłócana przez ludzki interes własny.

Stąd, dla Durkheima, jednym z "najpoważniejszych" problemów stojących przed socjologią jest to, jak kształtować te ludzkie skłonności, by służyły zbiorowemu dobru. Durkheim wierzył, że analiza podstawowych religii pozwoli naukowcom społecznym dostrzec fundamentalną podstawę solidarności w ludzkich społeczeństwach, zbudowaną wokół zbiorowych reprezentacji, totemów oznaczających święte siły i wzbudzających emocje rytuałów skierowanych na te totemy. Pierwsza połowa książki śledzi kluczowe wpływy i wydarzenia, które doprowadziły Durkheima do przyjęcia tak nowatorskich uogólnień.

Druga część wnosi znaczący wkład w teorię socjologiczną dzięki analizie, która zasadniczo "testuje" podstawowe założenia Durkheima przy użyciu analizy kladystycznej, narzędzi i teorii sieci społecznych oraz danych dotyczących najbliższych żyjących krewnych człowieka - małp człekokształtnych. Maryanski gromadzi twarde dane z prymatologii, paleontologii, archeologii, genetyki i neuronauki, które oświecają i, co zaskakujące, potwierdzają wiele spekulacji Durkheima.

Dane te pokazują, że integracja zarówno wśród ludzi, jak i małp człekokształtnych nie jest tak bardzo zorientowana na grupę lub krewnych, per se, ale na orientację na społeczność stojącą poza każdą jednostką, która obejmuje poczucie siebie, ale także obejmuje świadomość poznawczą "poczucia wspólnoty" lub więzi, która wykracza poza rzeczywistość zmysłową i konkretne relacje społeczne. Ten "kompleks wspólnotowy", jak określa go Maryanski, jest tym, co Durkheim zaczynał dostrzegać, choć nie dysponował danymi, które potwierdzałyby jego argumenty, tak jak jest to w stanie zrobić Maryanski.