An Elizabethan Adventurer: The Remarkable Life of Sir Anthony Sherley
Anthony Sherley (1565-1633) był jednym z trzech braci pochodzących z rodziny szlacheckiej z Sussex, których zagraniczne przygody fascynowały współczesnych. Ich poczynania były celebrowane i wyolbrzymiane w drukowanych pamfletach i sztuce na londyńskiej scenie, ale dziś są mało znane. Anthony był żołnierzem walczącym we Francji i Holandii, a następnie nieudanym korsarzem, zanim jego patron, hrabia Essex, wybrał go do poprowadzenia grupy w misji do Ferrary, która okazała się nieudana. Następnie Sherley z własnej inicjatywy podjął się zabrania swoich zwolenników w bardzo ryzykowną podróż przez Turcję do Persji. Miał nadzieję przekonać szacha do sprzymierzenia się z Zachodem przeciwko ich wspólnemu wrogowi, Turcji Osmańskiej. Co zaskakujące, szach Abbas Wielki (1587-1629) zatwierdził plan i wysłał Sherleya z powrotem do Europy jako swojego ambasadora.
Ale potem sprawy potoczyły się źle. Essex stracił wszelkie wpływy na dworze i ostatecznie został stracony za zdradę. Sherleyowi odmówiono pozwolenia na powrót do Anglii. Był zdany na siebie i musiał znaleźć nowe sposoby na życie i zarabianie. Po różnych epizodach w Wenecji i Maroku trafił na żołd Hiszpanii i został wybrany do dowodzenia flotą stworzoną w celu powstrzymania piratów przed atakowaniem hiszpańskich posiadłości. Po niepowodzeniu tego projektu został zmuszony do przejścia na emeryturę do Granady i resztę życia przeżył na skromnej królewskiej emeryturze. Nadal jednak starał się doradzać królowi Hiszpanii i jego ministrom, opierając się na swoich wcześniejszych doświadczeniach.
Książka koncentruje się na karierze Sherleya, ale poszerza temat o rozdziały poświęcone jego ojcu i dwóm braciom, a zwłaszcza Persji i Szachowi Abbasowi, perskiemu królowi, którego poznał. Anthony był irytującą, złożoną postacią, często wyśmiewaną i nielubianą. Ta biografia jest bardziej przychylna niż poprzednie i omawia jego kształtowanie siebie i wiarę w swój osobisty honor, co może tłumaczyć niektóre z jego wykroczeń, zwłaszcza po śmierci jego patrona.