Ellis Island: Historia ludzi

Opinie czytelników

Książka Małgorzaty Szejnert „Ellis Island: A People's History” oferuje łatwy w odbiorze zbiór winiet, które podkreślają historie imigrantów przechodzących przez Ellis Island, zwłaszcza z Europy Wschodniej. Chociaż książka jest dobrze zbadana i pięknie napisana, niektórzy czytelnicy mieli problemy z brakiem podpisów do zdjęć, brakiem indeksu i użyciem czasu teraźniejszego w narracji.

Książka jest dobrze zbadana, pouczająca i zapewnia czytelną narrację wypełnioną relacjami z pierwszej ręki i indywidualnymi historiami. Jest szczególnie interesująca dla osób zainteresowanych historią imigracji i doświadczeniami imigrantów z Europy Wschodniej. Recenzenci uznali ją zarówno za fascynującą, jak i podnoszącą na duchu, oferującą mało znane fakty i utrzymującą zainteresowanie czytelnika.

W książce brakuje cytatów w tekście, co utrudnia śledzenie przypisów końcowych. Nie ma indeksu, który byłby pomocny w nawigacji. Niektórym czytelnikom nie podoba się użycie czasu teraźniejszego w narracji historycznej, uznając to za pretensjonalne. Dodatkowo, brak podpisów do zdjęć został odnotowany jako minus.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ellis Island: A People's History

Zawartość książki:

Dramatyczna, wielogłosowa opowieść najwybitniejszego polskiego dziennikarza o osobistych udrękach i ekstazach, które rozegrały się w murach Ellis Island.

Jest to historia Ellis Island - ludzi, którzy przez nią przeszli i ludzi, którzy zostali z niej zawróceni.

Od Annie Moore, Irlandki, która jako pierwsza została tam przyjęta, po Arne Peterssena, Norwega, który jako ostatni został zabrany z wyspy oficjalnym promem w 1954 roku, Ellis Island łączy osobiste doświadczenia zapomnianych osób z tymi, którzy żyją w historii: Fiorello La Guardia, Lee Iacocca i inni amerykańscy przywódcy, których ścieżki doprowadziły ich na wyspę z różnych powodów na przestrzeni lat.

Wielokrotnie nagradzana dziennikarka Małgorzata Szejnert opiera się na niepublikowanych świadectwach, wspomnieniach, archiwalnych fotografiach i korespondencji wielu internowanych i imigrantów, w tym Rosjan, Włochów, Żydów, Japończyków, Niemców i Polaków. Trzonem książki jest zbiór osobistych listów imigrantów do ich bliskich w domu - listów, które zostały skonfiskowane i nigdy nie dostarczone, a ostatecznie odnalezione w piwnicy w Warszawie.

Ale ożywają także pracownicy Ellis Island: lekarze, pielęgniarki, komisarze, tłumacze, pracownicy opieki społecznej, a nawet przyzwoitki, którzy kontrolowali losy tych migrantów - często opierając swoje decyzje na pseudonaukowych ideach dotyczących rasy, płci i niepełnosprawności. Czasami rodziny były rozbijane, a nowo przybyli byli zatrzymywani i poddawani kwarantannie na dni, tygodnie, a nawet miesiące.

Podsumowując, kompleks na wyspie spędził więcej czasu jako obóz internowania niż jako punkt migracyjny - oprócz pełnienia innych ról przez lata, w tym stacji ratunkowej w bezpośrednim następstwie ataków z 11 września.

Teraz przywrócona do życia przez mistrza opowiadania, jest to historia miejsca i jego mieszkańców, przesiąknięta polityką i historią, która zmieniła Stany Zjednoczone.