Opinie czytelników
Podsumowanie:Biografia dwudziestowiecznej angielskiej poetki Elizabeth Jennings ukazuje jej zmagania z chorobą psychiczną, wiarę katolicką i znaczące przyjaźnie literackie. Podkreśla jej duchowe triumfy i piękno jej poezji, wzbogaconej osobistymi relacjami i doświadczeniami życiowymi.
Zalety:Książka skutecznie odkrywa ważne relacje i osobiste zmagania Jennings, oferuje głębokie zrozumienie jej poezji jako sztuki sakramentalnej i zawiera fotografie, które wzbogacają narrację. Czytelnicy doceniają emocjonalną głębię i szczery portret życia Jennings.
Wady:Recenzja nie wspomina wyraźnie o żadnych minusach, ale mogą pojawić się pewne obawy dotyczące skupienia się na chorobie psychicznej i traumie, co może być ciężkie dla niektórych czytelników.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Elizabeth Jennings: 'The Inward War'
Zawartość książki:
Elizabeth Jennings była jedną z najbardziej popularnych, płodnych i szeroko antologizowanych poetek lirycznych w drugiej połowie XX wieku. Ta pierwsza biografia, oparta na obszernych badaniach archiwalnych i wywiadach ze współczesnymi Jennings, integruje jej życie i twórczość oraz bada "wewnętrzną wojnę", której poetka doświadczyła w wyniku swojej płci, religii i słabości psychicznej.
Pierwotnie związana z ruchem, Jennings była sui generis, wierząc, że poezja to "komunikacja" i "komunia". Pisała o naturze, przyjaźni, dzieciństwie, religii, miłości i sztuce, co zjednało jej szerokie grono odbiorców. Jednak przez całe życie nękały ją depresja, nieznośna samotność, nieubłagane lęki, ubóstwo i choroby fizyczne. Sytuację pogarszała jej płeć w zdominowanym przez mężczyzn świecie literackim oraz odziedziczony katolicki światopogląd, który początkowo wpajał jej poczucie winy i wstydu. Jednak wytrwałe dążenie do bycia poetką uczyniło ją "najbardziej bezwarunkowo kochaną pisarką swojego pokolenia".
Chociaż twierdziła, że wiersz nie jest poetą, jej życie jest śledzone w jej obszernej opublikowanej i niepublikowanej poezji i prozie. Poruszane są tematy choroby psychicznej, znaczenia miejsca, problemów związanych z byciem niezamężną artystką, jej relacji z literackimi mentorami i młodszymi poetami, jej niefeministycznego feminizmu oraz jej marginalności i współczucia dla wyrzutków. To poezja ją ocaliła; pomogła jej odepchnąć ciemność i odkryć porządek pośród chaosu. Poezja była jej raison d'etre. Była jej życiem.
