Elites and Arab Politics: New Perspectives on Popular Protest
Niniejsza praca wyjaśnia zachowanie elit w systemach autorytarnych i proponuje, dlaczego elity wycofują swoje poparcie dla urzędującego prezydenta w obliczu powstań ludowych. Opierając się na podstawach zaczerpniętych z instytucjonalnego autorytaryzmu i zsyntetyzowanych z lokalnym kontekstem z obszernego badania Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, książka dowodzi, że elity wspierające autokratów pochodzą z trzech różnych kadr: wojskowych, jednopartyjnych i personalistycznych.
Każda z tych kadr posiada własne, odrębne interesy instytucjonalne i preferencje dotyczące zmiany reżimu. Opierając się na tych interesach, badanie konstruuje ramy teoretyczne, które są oceniane poprzez testowanie ich w odniesieniu do trzech zmiennych. Wykorzystując narrację analityczną, badanie wykazało, że wycofanie poparcia elit jest konsekwencją długoterminowych procesów, które powodują marginalizację różnych kadr. Po pierwsze, zwiększona preferencja urzędującego prezydenta dla elementów personalistycznych destabilizuje reżimy, ponieważ wojsko i jednopartyjne kadry ponownie rozważają swoje stanowiska. Po drugie, neoliberalna polityka gospodarcza, wdrażana poprzez dostosowanie strukturalne, przyspieszyła tę personalizację wraz z wycofywaniem się państwa z gospodarki. To z kolei wpłynęło na zdolność elit wojskowych i jednopartyjnych do uzyskiwania patronatu. Wreszcie, stopień zaangażowania wojska w formalną sferę polityczną przyczynia się do kształtowania charakteru systemu, który zastąpił badany reżim.
Opierając się na szerokim zakresie literatury, książka dowodzi, że realizacja interesów determinuje to, czy elitarni aktorzy wspierają zmianę reżimu w systemach autorytarnych. Książka zainteresuje badaczy zajmujących się polityką, naukami społecznymi i Bliskim Wschodem.
