Dr Frankl, psychiatra i pisarz, często pyta swoich pacjentów cierpiących na wiele dolegliwości: Dlaczego nie popełnisz samobójstwa? I często z odpowiedzi wyciąga wskazówki dotyczące psychoterapii, którą należy zastosować: dla jednego to jego dzieci wiążą go z życiem; dla drugiego talent, niewykorzystana umiejętność; dla trzeciego, być może, tylko kilka wspomnień wartych ocalenia od zapomnienia. Tkanie tych wątłych nici rozbitego życia w mocną, spójną, znaczącą i odpowiedzialną osnowę jest przedmiotem, z którym konfrontowana jest logoterapia.
W tej pracy Viktor E. Frankl wyjaśnia doświadczenie, które doprowadziło go do odkrycia logoterapii. Więziony przez długi czas w bezdusznych obozach koncentracyjnych, sam poczuł w swojej własnej istocie, co oznacza naga egzystencja.
Jak on, który stracił wszystko, który widział wszystko, co było warte zniszczenia, który cierpiał głód, zimno, niekończącą się brutalność, który tak często był na skraju zagłady, jak mógł zaakceptować, że warto żyć? Psychiatra, który osobiście musiał stawić czoła takim rygorom, zasługuje na wysłuchanie, ponieważ nie ma nikogo takiego jak on, aby mądrze i ze współczuciem ocenić naszą ludzką kondycję. Słowa doktora Frankla są zaskakująco pełne nadziei, jeśli chodzi o ludzką zdolność do przekraczania trudności i odkrywania wygodnej i wiodącej prawdy.
