Praca "Discurso de las condenadas, brujas y hechiceras en la Inquisicin de Cartagena de Indias" (Dyskurs potępionych kobiet, czarownic i czarowników w Inkwizycji w Cartagena de Indias) ma na celu wykazanie, że wiedza tych kobiet, członkiń Trybunału Świętego Oficjum w mieście Cartagena de Indias - w okresie między 1610 a 1650 rokiem - była czymś właściwym dla tych zbiorowości, a przede wszystkim, że wiedza ta nie była czymś racjonalnym lub naukowym, jak niektórzy chcieliby widzieć, aby nie nadawać jej historycznej ważności.
Można wykazać, że było to coś, co nabyli w niektórych przypadkach, ponieważ było to specyficzne dla ich kultur, aw innych z powodu nieco osobistych warunków, ale że miało to sens wtedy i ma sens dzisiaj. Jak pokazuje antropologia, możemy powiedzieć, że sztuki magiczne są nieodłącznym elementem struktury starożytnych populacji, takich jak Grecy czy Rzymianie, którzy promowali te działania i które oczywiście doprowadziły do dyskursów, w których literatura (opowieść lub poezja) stanowiła ich część jako odtworzenie pewnych środowisk; widać to w pracy, w sposobie, w jaki odtwarzali miejsca, które zamieszkiwali, niezależnie od tego, czy były to miasta, czy wsie.