W tej analizie ważne jest, aby przyjrzeć się przedstawieniu antybohatera i dlaczego jest on scharakteryzowany jako wyrzutek, czy istnieje stygmatyzacja, czy nie, np. przedstawienie wydarzeń, działań, głosu narracji i tego, jak protagonista nie staje się bohaterem, ale archetypowym antybohaterem.
Teksty przedstawiające antybohatera jako głównego bohatera mają na celu ukazanie problemów, z jakimi boryka się zmarginalizowana społeczność. Bohater jest antybohaterem z powodu braku cnoty, ponieważ przeciwności losu spotykają go z powodu błędu lub wybiera tożsamość nieakceptowaną przez społeczeństwo. Istotne jest przeanalizowanie modeli konstruowania zarówno bohatera, jak i antybohatera w narracji, a także zajęcie się problemem postaci jako podmiotu dyskursywnego i zbadanie najczęstszych praktyk w reprezentacji zmarginalizowanej postaci.
Antybohater jest przeciwstawiany wyidealizowanym męskim modelom, które zostały mu narzucone, przekraczając w ten sposób normy społeczne, dzięki czemu antybohater jest prawnie akceptowany, bez nieuzasadnionego odrzucenia. Dlatego istotne jest określenie cech reprezentacji antybohatera w każdej z tych powieści, które próbują podkreślić cynizm i niesprawiedliwość społeczeństwa oraz dać głos, zrozumienie i znaczenie zmarginalizowanemu antybohaterowi w jego społeczności.