Ekstatyczny pesymista: Czesław Miłosz, poeta katastrofy i nadziei

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ecstatic Pessimist: Czeslaw Milosz, Poet of Catastrophe and Hope

Zawartość książki:

Ekstatyczny pesymista to aktualna książka o doświadczeniach Europy Środkowo-Wschodniej połowy XX wieku, opowiedziana poprzez poezję i doświadczenia Czesława Miłosza, laureata literackiej Nagrody Nobla, który pisał o okropnościach wojny i ludzkich doświadczeniach. Napisana przez kolegę i przyjaciela poety, jest po części krytyką literacką, a po części wspomnieniem.

Ta biografia/pamiętnik Czesława Miłosza jest relacją z pierwszej ręki na temat życia poety i jego relacji z autorem, począwszy od lat sześćdziesiątych. Miłosz był polsko-amerykańskim poetą, prozaikiem, tłumaczem i dyplomatą. Uważany za jednego z największych poetów XX wieku, w 1980 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. W swoim uzasadnieniu Szwedzka Akademia nazwała Miłosza pisarzem, który "wyraża obnażoną kondycję człowieka w świecie poważnych konfliktów".

Ekstatyczny pesymista rozszerza zaangażowanie Czesława Miłosza w "niepolityczną politykę" - pracę na rzecz rewolucji w kulturze, a przede wszystkim poezji, jako niezbędnego przygotowania do rewolucji w polityce.

Jest to znane pojęcie w Polsce, która przez dwa stulecia była politycznie podzielona, ale poeci zachowali i wzmocnili żywą polską świadomość. Jak pokazuje książka, Miłosz podjął kroki w ciągu dwóch dekad, aby pomóc zjednoczyć Polaków w udanym ruchu Solidarności, którego walka ostatecznie zmieniła reżim i zmusiła wojska radzieckie do wycofania się.

Książka ma jednak zachęcić do podobnego rozwoju w Ameryce. Ambicje poetyckie Miłosza mogą początkowo brzmieć egzotycznie, ale jak czytamy w książce, są one w duchu tego, co John Adams napisał pod koniec życia do Thomasa Jeffersona: "Rewolucja (amerykańska) była w umysłach ludzi i w zjednoczeniu kolonii, z których oba zostały osiągnięte przed rozpoczęciem działań wojennych".

Chociaż książka jest przeznaczona również dla tych, którzy już znają i kochają Miłosza, jest przede wszystkim napisana dla tych, którzy szukają kogoś, kogo geniusz mógłby podobnie zainspirować Amerykanów zarówno z lewej, jak i prawej strony do zjednoczenia się w przywracaniu źle zepsutej polityki tego kraju.

Książka dowodzi, że Czesław Miłosz jest tym geniuszem, jako być może jedyna osoba, która była chwalona przez intelektualnych liderów lewicy, takich jak Chris Hedges, a także przemawiała w Hillsdale College, intelektualnej cytadeli amerykańskiej prawicy.