Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Experiments in Exile: C. L. R. James, Hlio Oiticica, and the Aesthetic Sociality of Blackness
Porównując radykalne eksperymenty estetyczne i społeczne podjęte przez dwóch intelektualistów na wygnaniu, Experiments in Exile ukazuje pragnienie sformułowania alternatywnych teorii obywatelstwa, w których wspólny odbiór popularnych form kulturowych jest powiązany z potencjalnie rozszerzoną, niewykluczającą polityką. Poprzez dokładną analizę materialności wielowierszowego, wielogłosowego pisma "niedokumentów", które rejestrują te eksperymenty społeczne i przekazują ich prorocze opisy i instrukcje dotyczące nowych światów społecznych, które chcieli stworzyć i zamieszkać, argumentuje jednak, że ich projekty ostatecznie rzucają wyzwanie, a nie dążą do rehabilitacji normatywnych koncepcji obywateli i polityk, a także autorów i dzieł sztuki.
Eksperymenty Jamesa i Oiticicy przypominają powstańczą społeczność "pstrokatej załogi", którą historycy Peter Linebaugh i Marcus Rediker opisują w The Many-Headed Hydra, ich studium transatlantyckiej, międzypłciowej, wielorasowej klasy robotniczej XVII i XVIII wieku. Odczytując projekty Jamesa i Oiticicy w kontekście niezdolności Linebaugh i Redikera do znalezienia dowodów na trwałość lub przyszłość tej społeczności, pokazuje, w jaki sposób James i Oiticica dążą do ciągłego odnawiania dysydenckich, dysonansowych form społecznych, które są dla nich zawsze również formami estetycznymi, na barakowych podwórkach Port-of-Spain i fawelach Rio de Janeiro, liniach montażowych Detroit i ulicach Nowego Jorku. Formalna otwartość i performatywna wielość, która przejawia się w miejscu, gdzie pisanie i organizowanie zbiegają się, przywołuje tę społeczność i prowokuje do jej ciągłego wymyślania na nowo.
Ich pisanie rozszerza radykalną, kolektywną afro-diasporyczną intelektualność, estetyczną społeczność czerni, w której czerń jest rozumiana nie jako zaćmienie, ale ciągłe transformacyjne zachowanie wielorasowości pstrokatej załogi. Czerń jest ponadto urzeczywistniana w międzyrasowych i queerowych relacjach seksualnych oraz w nowej seksualnej metaforyce produkcji i reprodukcji, której zakłócenie i rekonfiguracja płci strukturyzuje współpracę, z której wyłaniają się niedokumenty Jamesa i Oiticicy, ukierunkowując je na nowe formy życia społecznego, estetycznego i intelektualnego.
