Ecospatiality: A Place-Based Approach to American Literature
Ekoprzestrzenność bada nowoczesną i współczesną amerykańską literaturę prozatorską przez pryzmat miejsca, pokazując, w jaki sposób autorzy tacy jak William Least Heat-Moon, Willa Cather, Richard Wright i Leslie Marmon Silko przedstawiają i wyobrażają sobie rzeczywiste miejsca na świecie oraz relacje człowiek-środowisko. Opierając się na pracy naukowców z dziedziny geografii, socjologii, ekokrytyki i geokrytyki, książka ta artykułuje teorię ekoprzestrzenności: rozumienie miejsca jako jednocześnie przestrzennego, ekologicznego i historycznego.
W naszym obecnym momencie historycznym, który charakteryzuje się trwającą zapaścią ekologiczną i niezwiązanym z nią wzrostem nieporządku społecznego, niewiele kwestii jest pilniejszych niż relacje człowieka z naszym środowiskiem. Niezależnie od tego, czy scharakteryzujemy tę nową epokę jako erę zmian klimatycznych, czy antropocen, nie możemy dłużej ignorować faktu, że miejsca, w których żyjemy, szybko się zmieniają w odpowiedzi na presję ekonomiczną i środowiskową. Zamiast myśleć o miejscu jako neutralnym miejscu interakcji społecznych, powinniśmy rozpoznać, w jaki sposób leży ono u podstaw i przeplata się z ludzkim doświadczeniem.
Na szczęście literatura może pomóc nam zastanowić się nad tym, jak działa miejsce. Lowell Wyse pokazuje, że teksty mogą być rozumiane jako dzieła literackiej kartografii. Skupiając się na dziełach literatury faktu i literatury pięknej, których główne miejsca akcji znajdują się na kontynencie północnoamerykańskim, Ecospatiality pokazuje, w jaki sposób te narracje opierają się na realistycznej geografii literackiej, aby przywołać, a czasem opowiedzieć, ważne aspekty historii środowiska w poszczególnych społecznościach i bioregionach.