Aldehyd i jego różne elektrofilowe formy reakcyjne oraz ich szlaki są stale zmieniane przez zaangażowanie grupy 2-okso odbierającej elektrony. Ta grupa 2-okso w 2-oksoaldehydzie (2OA) różni się od zwykłych aldehydów, ponieważ 2OA i jego inne warianty zwiększają swoją elektrofilowość do pewnego poziomu, który może być wystarczający do pokonania nowej bariery energetycznej dla nowej reakcji.
Co więcej, ta zwiększona elektrofilowość może skutkować potrzebą innych warunków reakcji, np. reakcje te generalnie nie wymagają wsparcia kwaśnego lub zasadowego katalizatora, co jest powszechne w reakcjach aldehydowych.
W związku z tym reakcje te mogą wymagać innych parametrów reakcji, dając w ten sposób nowsze reakcje pod względem syntezy albo wyrafinowanych wiązań chemicznych (C-C, C-N, C-O, C-S itp. ), albo biologicznie cennych funkcjonalizowanych heterocykli z tańszych materiałów w ekonomicznym podejściu. Chemia 2-okso z pewnością oferuje rozwiązanie dla regularnych potrzeb w chemii syntetycznej.