Egzystencjalistyczna wizja Harukiego Murakamiego

Oryginalny tytuł:

The Existentialist Vision of Haruki Murakami

Zawartość książki:

Haruki Murakami był często oskarżany o bycie nieudolnym, jedynie popularnym pisarzem, ale w tym studium Michael Ackland udowadnia, że tak nie jest, argumentując, że Murakami nie tylko przyswoił sobie egzystencjalistyczne dziedzictwo, ale innowacyjnie je zmienił i ożywił, dając tym samym ekscytujące osobiste możliwości w zasięgu jego czytelników na całym świecie.

Studium Acklanda rozpoczyna się od prześledzenia kłopotliwego wprowadzenia do Japonii takich obcych koncepcji, jak indywidualizm, demokracja i prawa obywatelskie oraz autonomia w interesie własnym. Twierdzi, że Haruki Murakami zetknął się z tymi ideami, a także z ich współczesną rekonfiguracją we francuskim egzystencjalizmie, podczas protestów studenckich pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku, a sprzeciw i radykalizm tego okresu zostały przekierowane na jego beletrystykę. Pierwsze dwa rozdziały wprowadzają czytelników w ten okres formacyjny i główne, powtarzające się obawy w beletrystyce Murakamiego. Następnie współczesny egzystencjalizm jest omawiany pod kątem jego filozoficznych korzeni w pismach Jean-Paula Sartre'a i Alberta Camusa oraz jego fabularnej dramatyzacji w dziełach takich autorów jak Fiodor Dostojewski i Franz Kafka, a na koniec, jak został przyjęty w Japonii. Zazwyczaj zagraniczne koncepcje ulegają w Japonii znacznemu przekształceniu, aby zwiększyć ich znaczenie i innowacyjny potencjał. Jest to również cecha charakterystyczna adaptacji Murakamiego i część jego zjadliwej krytyki japońskiej socjalizacji i konformizmu, którą początkowo można prześledzić w tak ważnych krótkich fabułach, jak "Słoń znika" i "Sen".

Większa część tej monografii skupia się na miejscu egzystencjalizmu w głównych powieściach Murakamiego. Argumentuje ona, że powszechnie krytykowany "człowiek Murakamiego" w rzeczywistości reprezentuje starannie skalkulowany przypadek nieudanej lub częściowej socjalizacji, która pozostawia go dojrzałym do niekonwencjonalnego rozwoju osobistego, a ostatecznie do stania się wzorową postacią egzystencjalistyczną. W Japonii, według Murakamiego, jednostka staje się z reguły uporządkowanym, wyczerpująco pracującym żołnierzem współczesnego kapitalizmu lub archetypowym salarymanem, z potencjałem do straszliwych ekscesów podkreślanych przez wymowne aluzje do okrucieństw wojennych i holokaustu. Jednostka może też stać się wolnomyślicielem i żywą alternatywą dla japońskiej normy konsensualnej. Niezależne podejmowanie decyzji i działanie są ważne, ponieważ, jak stwierdził Sartre, "ludzka wolność poprzedza istotę". Innymi słowy, tworzymy samych siebie - jak to jest możliwe, jest badane w trzech rozdziałach, które kolejno analizują wizję dzieciństwa i lat formacyjnych Murakamiego, jego wykorzystanie nadprzyrodzonego i metafory do zakłócania norm społecznych i radykalnego poszerzania wyzwań stojących przed jednostkami oraz jego ewoluującą koncepcję tego, co stanowi znaczące, dostępne egzystencjalistyczne działanie.

Egzystencjalistyczna wizja Harukiego Murakamiego jest ważnym źródłem nie tylko dla badaczy i studentów literatury japońskiej, literatury porównawczej i literatury światowej, ale także dla czytelników, którzy chcieliby głębiej docenić literacki świat Murakamiego.